Książka stanowi swoiste rozliczenie z dominującymi w socjologii trendami teoretycznymi, wynikającymi z przyjętej ontologii i epistemologii bytu społecznego, której konsekwencje poznawcze zaważyły na kształcie tej dyscypliny od początku jej istnienia do ostatnich lat. Autorka nie tylko przedstawia trajektorie rozwoju humanistyki oraz siedem grzechów głównych socjologii akademickiej, ale także wskazuje filozoficzny kontekst inspiracji ważnych dla niej samej, konfrontujących "czyste" poznanie z cielesno-materialnym doświadczaniem świata.
Przedmowa antysocjologiczna, czyli od egocefalocentryzmu do noskorpocyrkularyzmu 7 Rozdział I – Od humanistyki do posthumanistyki? 14 Rozdział II – Siedem grzechów głównych socjologii 34 Rozdział III – Socjologiczny limbus 63 Rozdział IV – Filozoficzne podpowiedzi 88 Rozdział V – Społeczeństwo i kultura jako multisensoryczna orgia 121 Rozdział VI – Paradygmatyczna doniosłość festynu 153 Zakończenie, czyli definitywne rozstanie z „bezmięsną” socjologią 186 Bibliografia 195