Architektura Poznania o charakterze uzupełniającym po roku 1945
Tematem książki jest kształtowanie w latach powojennych uzupełniającej zabudowy mieszkaniowej w śródmieściu Poznania – w dzielnicach Wilda, Łazarz i Jeżyce, które na przełomie XIX i XX wieku stały się osią rozwoju urbanistycznego nowożytnego miasta. Uwagę skupiono na identyfikacji i analizie działań mających na celu stworzenie nowej zabudowy jako integralnej części istniejących kwartałów. Analizowany okres podzielono na lata: 1945-1948, 1949-1956, 1957-1968, 1969-1980, 1981-1990 oraz 1990-2007, aby ukazać badane zjawisko w kontekście panujących wówczas tendencji architektonicznych, uwarunkowań politycznych i obowiązujących idei tworzenia środowiska mieszkaniowego w Polsce. W analizie wybranych obiektów zabudowy mieszkaniowej o charakterze uzupełniającym skoncentrowano się na relacjach zachodzących pomiędzy dziełem architektonicznym a otaczającym go historycznym kontekstem przestrzennym. W drugiej części zaprezentowano autorską interpretację zjawisk architektonicznych związanych z zabudową uzupełniającą. Poruszono tematykę wpływu kontekstu na budownictwo mieszkaniowe tworzone w tak specyficznych warunkach. Zwrócono między innymi uwagę na wpływ dzieł architektury europejskiej na tę zabudowę. W podsumowaniu przedstawiono zjawisko tworzenia obiektów zabudowy uzupełniającej jako proces twórczy, kreatywny, czerpiący inspiracje ze znanych dzieł architektury współczesnej, na który miały wpływ – różny w zależności od okresu – lokalne uwarunkowania, w tym polityczne i społeczne
1. Wprowadzenie 5
2. Zabudowa mieszkaniowa o charakterze uzupełniającym w powojennym piśmiennictwie architektonicznym 11
3. Cel pracy 31
4. Koncepcja realizacji pracy 35
4.1. Metodologia prowadzenia badań 35
4.2. Wybór obszarów i obiektów badań 39
5. Specyfika powojennych uwarunkowań rozwoju budownictwa mieszkaniowego o charakterze uzupełniającym w Poznaniu 43
5.1. Wizje rozwoju przestrzennego Poznania w latach 1945–2007 43
5.2. Polityka kształtowania zabudowy mieszkaniowej o charakterze uzupełniającym w powojennym Poznaniu 53
6. Przykłady zabudowy mieszkaniowej o charakterze uzupełniającym w wybranych dzielnicach 63
6.1. Jeżyce 63
6.2. Wilda 101
6.3. Łazarz 140
7. Szczegółowa analiza cech budownictwa uzupełniającego w Poznaniu 165
7.1. Budownictwo uzupełniające do końca lat 60. XX wieku 165
7.2. Ostatnie 20-lecie PRL 173
7.3. Architektura budynków przełomu XX i XXI wieku 176
7.4. Zabudowa uzupełniająca w historycznym kontekście przestrzennym 179
8. Wnioski końcowe i podsumowanie 183
Bibliografia 191
Abstract 203
Riassunto 205