Władza dyskrecjonalna organów administracji publicznej

Władza dyskrecjonalna organów administracji publicznej

Monografia przedstawia zagadnienie władzy dyskrecjonalnej, którą dysponują organy administracji publicznej.

Celem opracowania było znalezienie granic dyskrecjonalności administracyjnej, które zapewnią skuteczną ochronę sytuacji prawnej jednostki.

Problematykę wszelkich luzów decyzyjnych, pojawiających się w procesie stanowienia i stosowania prawa przez organy administracyjne, przedstawiono w ujęciu praktycznym. W monografii znajdują się liczne odniesienia do ustaleń orzeczniczych nie tylko polskich, ale również francuskich, niemieckich, angielskich i unijnych sądów. Publikacja zawiera także wyniki badań statystycznych przeprowadzonych w odniesieniu do wybranych rozstrzygnięć dyskrecjonalnych, które ukazują tendencje w zakresie wydawania i kontrolowania tych rozstrzygnięć oraz wskazują na możliwe obszary nadużyć władzy dyskrecjonalnej.

Monografia, poza jej naukowym charakterem, może stanowić również opracowanie przydatne dla organów administracji publicznej wydających rozstrzygnięcia o charakterze dyskrecjonalnym, sądów administracyjnych kontrolujących takie rozstrzygnięcia oraz pełnomocników w procesach o naruszenie granic dyskrecjonalności.


Zważyszy na to, że z jednej strony, dyskrecjonalność jest koniecznym przejawem elastyczności prawa, a z drugiej strony, stwarza zagrożenie dla jednej z fundamentalnych zasad demokratycznego państwa prawa, jaką jest zasada zaufania do organów władzy (...), Autorka podjęła niesłychanie złożone postępowanie analityczne, którego celem było ustalenie, w jakich okolicznościach, na jakich warunkach i w jakich granicach, a wreszcie, z jakim skutkiem, organy administracji publicznej mogą podejmować działania nie w pełni zdeterminowane treścią normy prawnej. To bardzo ciekawa i odważna zarazem teza badawcza, ale chyba istotnie odpowiadająca duchowi współczesnej kondycji społeczeństw, które przedkładają funkcjonalność działania administracji nad jej ścisłe związanie prawem (...).

Z recenzji dr hab. Jerzego Korczaka, prof. UWr