Późnoglacjalny i holoceński rozwój dolinek erozyjno-denudacyjnych na wybranych przykładach zboczy dolin i rynien w krajobrazie młodoglacjalnym Polski Północnej

Późnoglacjalny i holoceński rozwój dolinek erozyjno-denudacyjnych na wybranych przykładach zboczy dolin i rynien w krajobrazie młodoglacjalnym Polski Północnej

Monografia […] porusza bardzo ważny problem naukowy dotyczący rozwoju rzeźby Polski Niżowej od późnego glacjału do czasów współczesnych. Szczególnymi walorami tej pracy są:
kompleksowość ujęcia problemu, co było możliwe poprzez szczegółowe badania terenowe i laboratoryjne na licznych dobrze dobranych stanowiskach reprezentatywnych w Polsce Środkowo-Północnej;
podjęcie wskazania genezy i etapów rozwoju pokrewnych form dolinnych erozyjno-denudacyjnych dotychczas nieopisywanych szczegółowo w Polsce Niżowej;
przedstawienie szczegółowej klasyfikacji form dolinek bocznych na tle ich morfometrii, morfologii budowy geologicznej, genezy i wieku.
[…] Zamieszczono w niej bardzo bogaty materiał dokumentacyjny, starannie zebrany, przetworzony i przejrzyście przedstawiony. Stanowiska badawcze i osiągnięte wyniki są znakomicie ilustrowane na licznych mapach, modelach terenu, przekrojach, wykresach.
Józef Szpikowski (UAM) – fragment recenzji

Autor zajął się stosunkowo słabo zbadanymi formami – dolinkami erozyjno-denudacyjnymi. Rozpoznał ich cechy metryczne, wyjaśnił morfogenezę. […] Zwrócił też uwagę na wiek osadów, które można skorelować z wiekiem dolinek i teras na ich zboczach oraz na zboczu pradoliny.
[…] Bardzo interesujące jest wskazanie na deluwia starszej generacji. Zwykle w badaniach wąwozów czy innych rozcięć były one pomijane, uznawane już za podłoże. […] Autor uchwycił osady pod glebą kopalną ze schyłku zlodowacenia i klimatu peryglacjalnego, które na obszarze peryglacjalnym dotychczas nie były rozpoznawane. Jest to potwierdzone palinologicznie, co szczególnie ważne w przypadku występowania dat inwersyjnych. W każdym z omówionych stanowisk odnoszono się do udokumentowanej działalności człowieka i do młodszych deluwiów z jego działalnością powiązanych.
Ważną częścią monografii jest rozdział szósty. Ma on cechy syntezy, w której pokazano typy dolinek erozyjno-denudacyjnych oraz zbocza o różnym wieku i morfologii w nawiązaniu do koncepcji rozwoju stoku. […] Jest to analiza czynników warunkujących formowanie się stoku. Zaproponowano klasyfikację zboczy Doliny Dolnej Wisły obejmującą cztery typy. Przebieg procesów i zmian opisano w nawiązaniu do wieku zboczy doliny Wisły […].
Ewa Smolska (UW) – fragment recenzji