Formuły duchowości w kinie najnowszym

Formuły duchowości w kinie najnowszym

Formuły duchowości w kinie najnowszym wpisują się w nurt podejmowanych obecnie reinterpretacji podstawowych kategorii współczesnej kultury. Odwołując się do spostrzeżeń filozofów, teoretyków kultury oraz religioznawców, autorka książki rysuje mapę zależności pomiędzy współczesnymi, najbardziej charakterystycznymi postawami względem zagadnień szeroko rozumianej duchowości a pewnymi tendencjami obecnymi w kinie najnowszym (do 2010 roku). Na polskim gruncie wydawniczym jest to jedna z nielicznych propozycji podejmujących taką tematykę, a z pewnością jedyna obejmująca tak szerokie spektrum zagadnień. Odnosząc się do zjawisk takich jak gnoza, New Age, indywidualne epifanie czy etyka autentyczności, autorka omawia zarówno status współczesnego kina religijnego (w tym fenomenów takich jak Pasja Mela Gibsona), jak i realizacje różnych formuł duchowości w kinie postmodernistycznym (od trylogii Matrix po dzieła Tima Burtona). Przywoływane przykłady dotyczą kina artystycznego (m.in. Czas religii, Agora, Hadewijch, Lourdes, Ciche światło) i popularnego (Koniec romansu, Forrest Gump, Narodzenie). W centrum zainteresowania autorki znajduje się zarówno kino zachodnie, jak i blisko- oraz dalekowschodnie (m.in. twórczość Kim Ki-duka, Apichatponga Weerasethakula), poświęca ona uwagę nie tylko uznanym autorom filmowym (Jim Jarmusch, Wim Wenders, Darren Aronofsky, Andriej Zwiagincew), lecz także eksperymentatorom (Ron Fricke) oraz dziełom uważanym za kontrowersyjne (Fanatyk).

Recenzja książki ukazała się w czasopiśmie „Forum Akademickie” 7–8/2014, s. 107 (Marek Misiak: Najnowsze kino religijne).