Za białymi goździkami

Za białymi goździkami

Kiedy oczy ogarnie ciemność,naucz się kierować innymi zmysłami

Anielin Brzask rozpoczyna swój ostatni rok na uczelni. Gdy pewnego dnia w drodze na zajęcia wstępuje do ulubionej kawiarni na gorącą czekoladę, nie spodziewa się, że właśnie tam pozna mężczyznę, który całkowicie zawładnie jej myślami. Alan jest przystojny, szarmancki i… niewidomy. Anielin, zafascynowana roztaczaną przez niego aurą tajemniczości, podporządkowuje się swoim uczuciom bez reszty. Nawet nie zauważa, kiedy mężczyzna, w którym się zakochała, zamienia się w jej kata. Luksusowa posiadłość Alana od tej pory jest dla niej więzieniem: to tutaj, w kompletnej ciemności i ciszy, mężczyzna prowadzi swój prywatny, okrutny eksperyment. By przetrwać i spróbować wydostać się z tej śmiertelnie niebezpiecznej pułapki, Anielin musi nauczyć się żyć na jego zasadach. Co odkryje, gdy wejdzie głębiej w świat psychopatycznego oprawcy?

– A co z włosami? – pyta.
– Dzisiaj akurat nic z nimi nie robiłam. Nie starczyło czasu i cierpliwości. Mam burzę loków na głowie, która sięga mi do ramion. Jestem naturalną szatynką.
– Mogę ich dotknąć?
Teraz to dopiero jestem zakłopotana, ale zgadzam się. Podaje mi swoją prawą dłoń, abym nakierowała ją na głowę. Przykłada drugą i bardzo powoli przeciąga palcami po włosach. Sprawdza ich miękkość i długość, głaszcząc mnie przy okazji. Dotyka uszu i podbródka, schodzi niżej – do ramion. Cała się prężę i poddaję. Niewyobrażalnie przyjemne uczucie, takie niewinne, a zarazem podniecające i zawstydzające.
– Możemy stąd wyjść?
Odurzona jego dotykiem, przytakuję w transie. Opuszczamy kawiarnię. Mroźne powietrze studzi mój temperament. Alan ujmuje moją dłoń i prowadzi, ale dokąd? Czy to ważne?.