Tworzenie audiacyjnych wzorów

Tworzenie audiacyjnych wzorów

Książka składa się z piętnastu rozdziałów, w których Autorka zastanawia się, w jaki sposób ludzki mózg wykorzystuje pomyłki w procesie uczenia się muzyki, by tworząc audiacyjne wzory, rozwinąć odpowiednie umiejętności. Zwrócono uwagę, że znacznie ważniejsze od gromadzenia jak największego zasobu informacji jest to, by o niektórych kwestiach zapominać lub całkowicie usuwać je ze świadomości. Wszystko to, co ma być na dłużej zapamiętane, jest najpierw wewnętrznie rozpoznawane, a po chwili identyfikowane poprzez łączenie z zewnętrznym znaczeniem. Podstawowym kryterium selekcji jest nowość i odmienność muzycznych komunikatów. Mózg skupia się na ogólnych regułach, więc każde nieutrwalone brzmienie może być łatwo wymienione na inne wrażenie, wpływając na efekty uczenia się. Sprawnie funkcjonujący umysł zachowuje w pamięci wzorce, a nie szczegóły, które zaciemniają obraz. Audiowanie oznacza mentalne analizowanie motywów i w zależności od tego, jak przebiega aktywność, mózg może z nich świadomie korzystać. W nadmiarze informacji nie zwracamy uwagi na ich treść i nie jesteśmy w stanie brzmień rejestrować. Neuronalny system przetwarzania dźwięków może osiągnąć znakomitą sprawność, bo jest elastyczny, nie potrzebuje zewnętrznej kontroli i łatwo dostosowuje się do różnych warunków.