Rozwój i kryzys konstytucji społecznej. Przypadek samorządów zawodowych

Rozwój i kryzys konstytucji społecznej. Przypadek samorządów zawodowych

Samorządy zawodowe są z prawniczego punktu widzenia korporacjami prawa publicznego. W perspektywie socjologicznej są jedną z form instytucjonalizacji praktyk społecznych, a dla nauk politycznych stanowią jeden z podmiotów władzy.

W monografii wykorzystano wszystkie trzy spojrzenia. Przedstawiamy m.in. historyczną ewolucję samorządów zawodowych w ramach transformacji, nadanie im rangi ustrojowej w art. 17 Konstytucji RP, ich udział w tworzeniu prawa oraz polityki publiczne podejmowane wobec nich. Zgodnie z przyjętym interdyscyplinarnym podejściem i w oparciu o badania empiryczne ujęto samorządy zawodowe jako podmioty konstytucji społecznej, a ich losy jako przykład jej rozwoju i kryzysu.

Autorzy


Jest to praca zarówno rzetelna od strony merytorycznej, nowatorska pod względem zastosowanej w niej metodologii, jak i doniosła poznawczo oraz praktycznie. Pozwala bowiem w nowy, niewykorzystywany dotąd sposób spojrzeć na uwarunkowania i procesy, które stoją za trwającym obecnie kryzysem konstytucyjnym. Co więcej, formułuje się tu propozycje dróg wyjścia z kryzysu, które z pewnością zasługują na uwzględnienie w aktualnych dyskusjach. Jako taka może ona wnieść cenny wkład nie tylko do dyskursu naukowego, ale także do szerszej debaty publicznej nad polskimi praktykami ustrojowymi. Książka ta powinna także stanowić lekturę obowiązkową dla osób zainteresowanych bardziej szczegółowymi problemami samorządów zawodowych i ich roli w tworzeniu prawa oraz kształtowaniu polityk publicznych.

Z recenzji dra hab. Macieja Pichlaka (Uniwersytet Wrocławski)

W recenzowanej pracy znajduje się to, co uważam za ideał, czyli badania empiryczne osadzone w bogatych rozważaniach teoretycznych, »zaprzęgnięte« do formułowania odpowiedzi na najważniejsze problemy ustrojowe i nękające nas kryzysy. Praca ma szereg (...) zalet, których nie sposób w tym miejscu wymienić, a wspomnę tylko o wielu nowatorskich jej elementach, takich jak: oparcie się na nurcie społecznego konstytucjonalizmu, dokonanie nowej interpretacji Konstytucji, sformułowanie propozycji de lege ferenda, jeżeli chodzi o konstytucyjną regulację zawodów zaufania publicznego, oryginalną diagnozę (odwołującą się do procesów sprzed 2015 r.) obecnego kryzysu prawa w Polsce, wizję refleksyjnej polityki prawa. Wszystko to (...) powoduje, że niewątpliwe stanie się ona niezbędną lekturą nie tylko dla osób zainteresowanych zawodami zaufania społecznego, ale także tych wszystkich zastanawiających się »na serio« nad Polską jako wspólnotą społeczno-polityczną.

Z recenzji dra hab. Mateusza Stępnia (Uniwersytet Jagielloński)