Nowe dwudziestolecie (1989-2009). Rozpoznania. Hierarchie. Perspektywy

Nowe dwudziestolecie (1989-2009). Rozpoznania. Hierarchie. Perspektywy

Tom Nowe dwudziestolecie (1989–2009). Rozpoznania. Hierarchie.
Perspektywy zawiera prace kilkudziesięciu autorów z różnych ośrodków
akademickich w kraju, a także pracujących w Paryżu i Vancouver,
którzy dokonują oglądu materii literatury polskiej ostatnich dwudziestu
lat. Czynią to albo w perspektywie porównawczej – gdy zestawiają
dokonania współczesności z tymi, którymi zapisało się dwudziestolecie
międzywojenne, by wskazać podobieństwa i różnice – albo synchronicznie,
gdy skupiają się na specyfice twórczości najnowszej oraz
jej kontekstów (medialnych, rynkowych etc.).
Ustosunkowując się do podtytułu książki, można by rzec, iż hierarchię
ważności zjawisk literackich lat 1989–2009, rozpoznanie ich
reprezentatywności dla procesów zachodzących w literaturze najnowszej
wstępnie opisują tytuły części tomu, a bardziej konkretnie – tytuły
jej poszczególnych rozdziałów. I tak w części pierwszej – Paralele
i osobność epok – zgromadzono materiał ukazujący, jak literatura
polska radzi/ła sobie z wyzwaniami rzeczywistości suwerennej politycznie,
lecz naznaczonej piętnem wcześniejszego długotrwałego
zniewolenia i ciągle pozostającej w stadium transformacji.