Mity i wyobrażenia religijne kształtują tożsamość kulturową i cywilizacyjną narodów. Tradycyjnie dostrzegamy w micie ponadsubiektywną potęgę, która nadaje ton życiu kolektywnemu. Od około stu lat traktuje się go też jako plan akcji rewolucyjnej. Ta dwoistość rzuca światło na zawirowania cywilizacyjne we współczesnym świecie, w coraz mniejszym stopniu stanowiącym organiczną jedność. Mitologicznie zabarwiona religijność zbiorowości etnicznych czy politycznych jest wdzięcznym materiałem do refleksji nad składnikami mądrości narodów, której krystalizacjami są symbole kulturowe, metafizyka, nauka i ustroje państw. Szczególnie interesują nas tu z wielu względów wytwory ducha germańskiego.
Przedmowa 7 Wstęp 9 Pierwotny i społecznofilozoficzny sens mitu 10 Religijny sens mitu 12 Literacki i kulturowy sens mitu 14 Odgraniczenia mitu 15 Mit a rozum instrumentalny 17 Rozdział 1: Mit a historia 19 1. Walka św. Augustyna o państwo Boże 19 2. Naiwność poetycka i poetyczna teologia dziejów 23 Wyobraźnia i poezja 23 Mit, historia, opatrzność 26 3. Demitologizacja i odczarowanie 30 4. Czar remitologizacji 34 Rozdział 2: Żywotność mitu 39 1. Etnografia i etnologia w służbie mitu 39 2. Nawiązania i kontynuacje 46 3. Samoistność mitu 60 4. Mit jako narzędzie 66 5. Mit jako plan akcji politycznej 70 Rewolucja wyznaczona przez mit 71 Duce i tradycjonalizm integralny Evoli 74 Führer i rasizm estetyczny Rosenberga 91 Mit słowiański Jana Stachniuka 117 6. Na lewo od mitu 150 Dialektyczność oświecenia 152 Święty antyrozum Adorna 162 Dyktatura ciemniaków 187 Rozdział 3: Mity ludów i narodów a problem zła 195 1. Symbolika egipska 196 2. Elementy mitologii greckiej 201 Wątek dionizyjski 201 Metafizyczna podbudowa mitologii 208 3. Mitotwórczy potencjał Semitów 217 Judaizm 217 Islam 225 4. Edda poetycka 228 5. Zaświaty chrześcijan 237 Zakończenie 247 Bibliografia 249 Indeks osób 256