Moccus
Praca przedstawia problematykę dzika w wierzeniach Celtów w okresie od VI wieku p.n.e. do IV wieku n.e. Omówione zostały przejawy kultu dzika w Europie Środkowej, na Wyspach Brytyjskich i w Galacji w Azji Mniejszej. Na bazie zachowanego materiału źródłowego wskazano kulty i obrzędy, w których zwierzę to odgrywało kluczową rolę. Ślady kultu dzika odnaleziono na wszystkich terenach zajmowanych kiedyś przez plemiona celtyckie. Olbrzymie znaczenie tego zwierzęcia można zaobserwować, analizując sagi celtyckie, w których występują nadprzyrodzone dziki. Przebadany materiał jednoznacznie wskazuje, że dzik stanowi jedno z najważniejszych celtyckich świętych zwierząt, które czczono w starożytności.
Publikacja jest adresowana do osób zainteresowanych tematyką celtycką, a szczególnie kwestiami dotyczącymi wierzeń oraz symboliki, zarówno do naukowców badających wspomnianą problematykę, jak i do studentów chcących zapoznać się z niektórymi aspektami wierzeń plemion celtyckich.
Spis treści
Wstęp / 7
Koncepcja pracy / 7
Charakterystyka bazy źródłowej / 12
Stan badań / 18
ROZDZIAŁ I
Dzik i jego symbolika w tradycji celtyckiej / 23
ROZDZIAŁ II
Ewolucja wizerunku oraz funkcji Boga Dzika w wierzeniach Celtów / 67
Kult dzika jako ucieleśnienie sił przyrody / 71
Antropomorfizacja dzika / 85
ROZDZIAŁ III
Gallorzymski i brytorzymski Bóg Dzik / 95
ROZDZIAŁ IV
Pochówki dzików oraz ich znaczenie / 107
Zakończenie /| 123
Aneks / 133
Kult dzika i jego przejawy na ziemiach polskich / 133
Bóstwa i postacie mitologiczne / 138
Wykaz wybranych zabytków związanych z kultem dzika / 142
Bibliografia / 149
Źródła / 149
Opracowania / 151
Summary / 169
Zusammenfassung / 171