Klaus. Odwrócona prawda

Klaus. Odwrócona prawda

Czy da się oszukać zawodowego oszusta? Klaus przekonuje się o tym na własnej skórze, kiedy postanawia skończyć ze złodziejskim fachem. Chcąc zmienić swoje życie, wraca do rodzinnego miasta. Tam jednak zaczynają go nękać upiory przeszłości, a nad jego rodziną zawisa śmiertelne niebezpieczeństwo.
To historia zdesperowanego człowieka uwikłanego we własne kłamstwa, który ponad wszystko stawia jednak spokój bliskich i miłość do kobiety.
Opowieść o tym, jak trudno podejmować proste – zdawałoby się – decyzje w sytuacji, kiedy nie wiadomo, co jest prawdą, a co kłamstwem. Czy Klaus potrafi oszukać samego siebie?
***
„Lubicie historie o ostatnich razach? Ostatni skok, ostatnie zlecenie, ostatnia szansa na wielką fortunę – »to tylko ten jeden, ostatni raz, a potem rzucam to wszystko i żyję po swojemu«. Brzmi znajomo? Powieść »Klaus. Odwrócona prawda« zaczyna się klasycznie – oto oszust o złotym sercu postanawia odnaleźć tajemniczy skarb, w tym wypadku ukryty w Zamku Czocha na Dolnym Śląsku. Sprawy szybko się komplikują, a od sukcesu misji zależeć będzie życie bliskich głównego bohatera. Klaus, otoczony przez ludzi, którym nie może zaufać, podejmie ryzykowną grę o najwyższą stawkę. Max Bilski zarysował ciekawą intrygę – to pozycja ze świetnie zarysowanymi postaciami, z masą zagadek i sporą dawką akcji. W sam raz na wakacyjny wyjazd. Łapcie więc tę powieść w dłoń i podążajcie śladem Klausa. Ja bawiłem się świetnie” – Łukasz Szuster, autor powieści „Splątani” oraz „Upiorni”.
***
„Ponoć Pan Bóg się cieszy, kiedy złodziej złodzieja okradnie. Bohater tej powieści jest właśnie takim złodziejem okradającym innych złodziei. Pozostaje przy tym nieuchwytny... do czasu. O sposobie sympatycznego Klausa na wyplątanie się z kłopotów musicie przeczytać sami, a ja zapewniam, że nie będzie to czas stracony. Jestem zachwycona tą książką, tak różną od ciężkich, przesyconych przemocą kryminałów. To była prawdziwa czytelnicza uczta” – Hanna Greń, autorka powieści kryminalnych – między innymi serii „Dioniza Remańska”.