Humanitaryzm i polityka. Pomoc UNRRA dla Polski i polskich uchodźców w latach 1944-1947

Humanitaryzm i polityka. Pomoc UNRRA dla Polski i polskich uchodźców w latach 1944-1947

[…] zrodziła się UNRRA – United Nations Relief and Rehabilitation Administration – wojenne dziecko Narodów Zjednoczonych, zwiastun nowych lepszych czasów, trwałego pokoju i nowego porządku światowego. UNRRA, skrojona na miarę największej w historii ludzkości organizacji humanitarnej, została szczodrze wyposażona w pierwszym szerokim geście przez głównego sponsora – Stany Zjednoczone (72% budżetu), ale także przez pozostałe państwa członkowskie, które nie ucierpiały bezpośrednio w wyniku wojny, w tym zwłaszcza przez Wielką Brytanię i Kanadę. Ogromnym osiągnięciem twórców UNRRA w niesieniu pomocy humanitarnej było zerwanie raz na zawsze (jak się wydawało) z dotychczasowym modelem dobroczynności, polegającym na odgrywaniu przez bogate państwa roli Lady Bountiful. Doświadczenia amerykańskie zdobyte w okresie New Deal wskazywały na potrzebę inicjowania akcji samopomocowych, dostarczania impulsu do brania spraw we własne ręce. Wielu pracowników socjalnych hołdujących tym metodom i mających za sobą doświadczenie pomocy ofiarom kryzysu znalazło się następnie w szeregach UNRRA, kształtując nowoczesne podejście do rehabilitacji społecznej jako głównego zadania wobec ludzi, którym wojna złamała życie. Opierając się na prostej i nadal aktualnej zasadzie „pomagać ludziom, by byli w stanie pomóc sobie”, UNRRA przystąpiła do wspomagania milionów ludzi na całym świecie. Efekty tej działalności można było obserwować w wielu dziedzinach: od zmiany podejścia do problemu uchodźców czy ochrony praw dziecka i odżywiania po zmiany w systemie edukacji uniwersyteckiej.
Ze Wstępu