Historiografia PRL
Książka jest pierwszą w polskiej literaturze syntetyczną próbą przyjrzenia się fenomenowi historiografii Polski Ludowej.
W centrum zainteresowania autora pozostają dzieje struktur organizacyjnych nauki historycznej, w tym relacje historycy–władza, jej założenia teoretyczno-metodologiczne oraz kreowany przez dziejopisów obraz dziejów Polski i historii powszechnej. Autor stara się sporządzić bilans osiągnięć, błędów i zaniechań powojennego dziejopisarstwa. W szerszej perspektywie praca wpisuje się w trwający od kilku dziesięcioleci i daleki od zakończenia spór o PRL.
Publikacja zainteresuje historyków i teoretyków historiografii, badaczy dziejów najnowszych, a także szeroko rozumiane grono przedstawicieli humanistyki, którym nie powinny być obojętne losy jednej z jej ważnych dziedzin w czasach PRL. Monografia może także pełnić funkcję podręcznika na różnych kierunkach studiów z zakresu nauk społecznych i humanistycznych.
WPROWADZENIE 9
ROZDZIAŁ I. Historia i historycy wobec nowej rzeczywistości 29
ROZDZIAŁ II. Stalinizm w historiografii polskiej i jego konsekwencje 53
ROZDZIAŁ III. Przełom październikowy w nauce historycznej – destalinizacja i jej efekty 77
ROZDZIAŁ IV. W intelektualnym i politycznym klimacie „małej stabilizacji”. Historiografia w latach 60. 103
ROZDZIAŁ V. Historia i historycy w dekadzie Gierka. Narodziny drugiego obiegu wydawniczego 149
ROZDZIAŁ VI. Lata 80. Historia na rozdrożu. Dwa obrazy dziejów Polski 189
ZAKOŃCZENIE 235
BIBLIOGRAFIA (WYBÓR) 249
SŁOWNICZEK POSTACI 261
INDEKS NAZWISK 283