Troska o siebie w filozofii starożytnej

Troska o siebie w filozofii starożytnej

Można powiedzieć, że filozofia starożytna, a dokładniej ta z okresu po filozofii przyrody, czyli tzw. filozofia klasyczna, narodziła się wraz ze słynnym delfickim zwrotem "poznaj samego siebie"(gnothi seautón), który z kolei stał się znany dzięki Sokratesowi Ateńskiemu.Dla Michela Foucaulta wyrażenie to stanowiło jedynie wierzchołek góry lodowej, w której kryło się solidniejsze i obszerniejsze tło, określone przez Foucaulta jako epiméleia heautou, a dokładniej jako Troska o siebie. Z tą myślą francuski filozof dochodzi do teorii zwanej estetyką egzystencji, w której podmiot etyczny jest jednocześnie twórcą i dziełem samego siebie. Taka troska o siebie, która różniła się w zależności od szkoły, a dokładniej od okresu, a mianowicie: 1) okres sokratejsko-platoński; 2) okres hellenistyczny i 3) okres chrześcijański.W związku z tym celem niniejszego tekstu jest krótka analiza tych okresów.