Putzlaga i inne wiersze

Putzlaga i inne wiersze

Na wydany przez Fundację im. Tymoteusza Karpowicza zbiór „Putzlaga i inne wiersze” składa się kilkadziesiąt tekstów. Stopień skomplikowania jest zazwyczaj odwrotnie proporcjonalny do ich długości. Prezentowana książka jest debiutem literackim autora. Znaczna rozpiętość czasu, miejsc i okoliczności, w jakich wiersze te powstawały, a także ludzi i tematów, o które zahaczają, sprawia, że pod względem zarówno stylistycznym, tematycznym, jak i intelektualnym czy np. topograficznym są one często od siebie dość odległe, niekiedy nawet wyraźnie sprzeczne. Można to poczytywać za wielką zaletę tej książki.
Wiersze mniej skomplikowane, mają przeważnie charakter dygresyjno-narracyjny i można je uznać za historie z początkiem, rozwinięciem i końcem. Mimo prostoty użytych w nich środków stronią od nachalnych puent czy moralistyki.
Wiersze średniej długości są najbardziej różnorodne – od krótkich obserwacji i impresji, nierzadko absurdalnych czy humorystycznych, przez marzenia senne poddane następnie rygorowi racjonalnego opisu i przeniesieniu w już jak najbardziej rzeczywiste środowisko (ta metoda, mimo swej prostoty, od stuleci zaskakuje żywotnością rezultatów!), po utwory bardziej osobiste, nacechowane emocjonalnie, ukazujące duchowe i materialne rozterki podmiotu lirycznego, jego fascynacje, nadzieje i lęki, a także zainteresowania popkulturą (zwłaszcza muzyką i sportem).
Wiersze najkrótsze przyjmują często postać dwu- lub kilkuwersowych „kondensatów”, są rodzajem spakowanej informacji. Ze względu na niejednoznaczność i podatność na liczne odczytania mogą zostać uznane za najbardziej hermetyczne. Na szczęście nie ma ich w tym tomiku zbyt wiele.

Grzegorz Hetman, ur. 1978 r., do matury mieszkał w Lubinie. We Wrocławiu mieszkał od rozpoczęcia studiów w Instytucie Filologii Polskiej. Równocześnie pracował jako korektor w wielu polskich wydawnictwach. Był jednym z założycieli kwartalnika literackiego „Red.”, w którym w latach 2006–2008 zajmował się działem poetyckim i prowadził działalność krytycznoliteracką (poza tym teksty o podobnym charakterze publikował m.in. w „Odrze”, „Toposie”, „Twórczości” i „FA-arcie”). Od 2011 r. jest korektorem w polskim dziale tłumaczeń w Trybunale Sprawiedliwości w Luksemburgu.