Podstawy pedagogii osoby

Podstawy pedagogii osoby

W książce autor przedstawił fundamenty pedagogii osoby, nakreślił, w jaki sposób definiowana jest osoba, czym jest majeutyka jako sztuka (samo) wychowania osoby oraz zaprezentował, jakie są główne cele pedagogii osoby i w jaki sposób były/są realizowane.

Monografia składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy zatytułowany „Osoba ludzka – próby definicji” przedstawia rozwój historyczny i treściowy pojęcia „osoba” w trzech odsłonach: od Ojców Kapadockich do Tomasza z Akwinu, od Kartezjusza do Husserla oraz od Maritaina do Tischnera. Rozdział drugi noszący tytuł „Majeutyka osoby” wprowadza w teoretyczne rozumienie tego pojęcia oraz określa rolę tej metody w pedagogii osoby. Ostatni, trzeci rozdział publikacji to podstawowa charakterystyka pedagogii osoby w inspiracji katolickiej. Określa najważniejsze cele i sposoby realizacji procesu wychowawczego w pedagogii osoby.

W pracy wykorzystano refleksję filozoficzną i pedagogiczną wybranych myślicieli – pedagogów. Dobór wyznaczony został zgodnie z tradycją personalizmu teistycznego i polskiej myśli pedagogicznej. Wśród autorów, których refleksja podana została analizie i krytyce (oprócz klasyków personalizmu, takich jak: Augustyn, Boecjusz, Husserl, Kierkegaard, Maritain, Mounier, Spaemann, Tomasz z Akwinu), warto wymienić personalistów z Italii (Basti, Bellingreri, D’Arcais, Guardini, Possenti, Rigobello, Sanna, Stefanini, Vico) czy Polski (Blachnicki, Chudy, Gogacz, Granat, Krąpiec, Szołtysek, Tarnowski, Tischner, Wojtyła, Woroniecki).