Perspektywy rozwoju lotnictwa wojskowego i wykorzystania kosmosu

Perspektywy rozwoju lotnictwa wojskowego i wykorzystania kosmosu

Istotny wpływ lotnictwa i kosmosu na rozwój cywilizacji w XX i początkach XXI wieku, jak i na kształtowanie mocy i właściwości bojowych sił zbrojnych każdego kraju wciąż wywołuje ciekawość i rosnące zainteresowanie tą problematyką. Dające sugestywnie znać o sobie w całej dotychczasowej historii, a szczególnie w zaistniałych na świecie konfliktach zbrojnych, dyktowane „technologicznym boomem” rewolucyjne wprost zwiększanie możliwości bojowych, doskonalenie form i sposobów jego wykorzystania w działaniach wzbudza nie tylko nie skrywany na co dzień entuzjazm, ale rozszerza grono fanów, pobudza wyobraźnię, wysuwając lotnictwo na czołowe miejsce w rozwoju rodzajów sił zbrojnych.
Starając się ugruntować tę pozycję lotnictwo wytrwale podąża w kierunku uniwersalności bojowej, sygnalizując przy tym swą obecność w coraz odleglejszych rejonach. Dziś nikogo już nie dziwią trzydziestogodzinne rajdy amerykańskich bombowców B-2A „Spirit” realizowane na wyznaczone do zniszczenia obiekty w Iraku, Jugosławii czy Afganistanie z lotnisk stałego bazowania w stanie Missouri. Są normalnością. A dysponując wieloma niespotykanymi w innych rodzajach sił zbrojnych właściwościami, w tym także silnego oddziaływania psychologicznego, lotnictwo wciąż pozostaje narzędziem najbardziej sugestywnego odstraszania militarnego.
Współczesne lotnictwo zdolne jest do działań w każdych warunkach atmosferycznych w dzień i w nocy. Wciąż wykorzystując powietrzne tankowanie wydłuża zasięg ogniowego oddziaływania na cele środkami precyzyjnego rażenia oraz czas przebywania w powietrzu.
Nowoczesne zespoły napędowe i nowe materiały konstrukcyjne zapewniają przełamywanie kolejnych barier technologicznych, dzięki czemu możliwa staje się budowa samolotów bojowych o prędkościach odpowiadających 6 ? 15 Ma., a zatem opanowanie obszarów prędkości hiperdźwiękowych i operowanie na granicy rozległego kosmosu. Realizując przy tym zadania na różnych wysokościach dąży się do zachowania radarowej niewidzialności. Dysponując zaś cechami wielozadaniowości samoloty zdolne są do realizacji rozszerzającego się wciąż wachlarza różnorodnych zadań.
Lotnicze załogi działając w coraz bardziej wyraźnym, „przeźroczystym” nieomal środowisku ? w rejonie ogniowych uderzeń dowodzone są precyzyjnie z powietrza. W pamiętnym sierpniu 1990 r. nad Zatokę Perską wyniesiono w powietrze najpotężniejszą broń informacyjną XX wieku ? zabudowaną w przepastnych kadłubach Boeing’ów - 707 elektroniczną aparaturę systemów AWACS i JSTARS ? jedna strzegła nieba, druga wskazywała obiekty naziemne do niszczenia. W końcu szybki North American X-15A osiągnął niespotykany dotychczas pułap ponad 100 kilometrów, otwierając niejako lotnictwu nową przestrzeń operacyjną.
W tej sytuacji trzeba było wynaleźć określenie „aerospace”, zawierające w sobie kombinację słów „powietrze” i „kosmos”. Niedwuznacznie sugeruje ono, że te oddzielne dotychczas przestrzenie, stanowią obecnie dla lotnictwa jedną niepodzielną całość.