Opowiem ci, mamo, co robią mrówki

Opowiem ci, mamo, co robią mrówki

Znakomity prezent dla dzieci w wieku od 2 do 6 lat. Sztywne kartki (dzięki którym książka przetrwa wielokrotne zetknięcie ze zręcznymi rączkami małego czytelnika), poręczny format, a przede wszystkim przepiękne ilustracje Katarzyny Bajerowicz, którym towarzyszą rymowane zagadki Marcina Brykczyńskiego, tworzą prawdziwe dzieło sztuki!
Twoje dziecko z przyjemnością zagłębi się w fascynujący świat mrówek, z wypiekami na twarzy będzie oglądać ilustracje pełne licznych detali, a na deser rozwiąże ciekawe zagadki.
To książka nie tylko do czytania, ale głównie do oglądania, zgadywania i opowiadania. Ćwiczy spostrzegawczość dziecka, umiejętność opowiadania, ale przede wszystkim jest fantastyczną zabawą oraz sposobem na miłe i twórcze spędzenie czasu.
Pozycja obowiązkowa w biblioteczce malucha!
Marcin Brykczyński (ur. 1946) – ekonomista z wykształcenia, poeta z powołania. Laureat licznych nagród, w tym Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, Polskiej Sekcji IBBY oraz Fundacji Świat Dziecka. Znakiem rozpoznawczym jego twórczości dla najmłodszych są błyskotliwe zabawy słowne, oryginalne poczucie humoru i optymistyczne spojrzenie na świat. W „Naszej Księgarni” poeta wydał m.in. Białego niedźwiedzia, czarną krowę ( z ilustracjami Grażki Lange), pozycję umieszczoną na Liście Honorowej IBBY, oraz Skąd się biorą dzieci.
Katarzyna Bajerowicz (ur. 1969) – poznanianka, prywatnie mama trzech córek, właścicielka trzech psów i kota, malarka, fotografka, autorka bloga mama3swinek.blogspot.com, majsterklepka, niezła kucharka i rekordowa bałaganiara. Przez kilkanaście lat pracowała jako grafik, a od jakiegoś czasu zajmuje się ilustracją. Najbardziej lubi akwarele, makaron z sosem pomidorowym i kapelusze. Od dzieciństwa czuje pociąg do rozmaitych robali. Zaczęło się od spacerów z tatą po lesie – do wielkiego mrowiska w buczynie. Później hodowała pająki, żuki, patyczaki, karaluchy z Madagaskaru i olbrzymie ślimaki. I tak jej zostało, choć nie trzyma już owadów w terrarium – teraz podgląda ja we własnym ogrodzie. I robi to codziennie, bo to najlepsza i najbardziej niezwykła opowieść, jaką zna.