Opętanie w Loudun

Opętanie w Loudun

Wydarzenia, jakie rozegrały się w latach 1632-1634 w tym spokojnym miasteczku Francji zachodniej, które znienacka stało się theatrum najgłośniejszego w Europie procesu o czary, złożyły się na jedno z najbardziej spektakularnych i bogatych w reperkusje zjawisk współtworzących wielkie fale czarnoksięstwa i opętań, jakie, przetoczywszy się przez Europę północną na przełomie XVI/XVII wieku, ujawniły poważne pęknięcia w judeo-chrześcijańskiej cywilizacji. Seria erotycznych zwidzeń sennych paru mniszek z miejscowego klasztoru urszulanek - z matką Joanną od Aniołów - wskazujących niby na działania diabłów, które jako swego sprzymierzeńca zdradzić im miały rzekomo nazwisko proboszcza Grandier, zbiegła się idealnie w czasie z pojawieniem się we Francji Kartezjańskiego Traktatu o metodzie. To, co dziać się będzie wokół tych zakonnic przez najbliższych dziesięć lat - nie tylko w samym klasztorze, ale i na ulicach miasta i w kościołach, i to w biały dzień, z udziałem coraz szerszych kręgów aktorów i widzów oraz niezbędnego kozła ofiarnego - interpretuje autor w kategoriach komedii dell' arte (z elementami cyrku), próbując rozszyfrować reguły gry. Ukazuje zarazem, jak polowanie na czarownice, uruchamiające świeże jeszcze animozje z czasu wojen między katolikami a protestantami, staje się wielką publiczną debatą między nauką a religią; między racjonalnym i nadprzyrodzonym. A także walką o władzę.