Ogólna teoria względności

Ogólna teoria względności

Kolejny tom serii „Teoretyczne minimum”. W tomie pierwszym omówiono mechanikę klasyczną. W drugim przedstawiono mechanikę kwantową i opisano jej związki z mechaniką klasyczną. Trzeci tom był poświęcony szczególnej teorii względności i klasycznej teorii pola. W niniejszym, czwartym już tomie, autor rozwija zagadnienia przedstawione w poprzedniej części i omawia ogólną teorię względności. Najnowszy tom serii przystępnych przewodników po fizyce wyjaśnia teorię, która niewątpliwie jest największym osiągnięciem Alberta Einsteina – ogólną teorię względności. Leonard Susskind nauczył nas już mechaniki klasycznej, mechaniki kwantowej i szczególnej teorii względności. W kolejnym tomie, przygotowanym wspólnie z André Cabannes’em, uznał, że przyszła pora, by zmierzyć się z ogólną teorią względności Einsteina. Susskind i Cabannes wychodzą od zasady równoważności, a następnie przedstawiają niezbędne szczegóły matematyczne przestrzeni Riemanna i rachunku tensorowego, by wyjaśnić związek między geometrią i grawitacją. Potem zagłębiają się w tajniki czarnych dziur, wyprowadzają równania pola Einsteina i omawiają ich rozwiązanie opisujące fale grawitacyjne. Na każdym kroku tej długiej drogi przedstawiają klarowne wyjaśnienia, które – mówiąc słowami samego Einsteina – są tak proste, jak to tylko możliwe, ale nie prostsze. „Ogólna teoria względności” to przystępne, a jednocześnie rygorystyczne wprowadzenie do jednej z najważniejszych teorii fizyki. Lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą głębiej poznać strukturę Wszechświata. Leonard Susskind jest profesorem fizyki na Uniwersytecie Stanforda i jednym z twórców teorii strun. Jest autorem wielu książek, między innymi „Szczególnej teorii względności i klasycznej teorii pola” oraz „Mechaniki kwantowej” (napisanych wspólnie z Artem Friedmanem), a także „Teoretycznego minimum. Co musisz wiedzieć, żeby zacząć zajmować się fizyką” (z George’em Hrabovskym). André Cabannes obronił pracę doktorską ze statystyki na Uniwersytecie Stanforda. Przez pewien czas wykładał matematykę w MIT, ale ostatecznie zajął się doradztwem biznesowym i przedsiębiorczością. Przetłumaczył poprzednie tomy cyklu „Teoretyczne minimum” na język francuski.