O zawale kardiomiopatii i wadach w 100 echoszaradach

O zawale kardiomiopatii i wadach w 100 echoszaradach

Drodzy Czytelnicy,
Kiedy jesienią 2006 roku pisałem pierwszą zagadkę echokardiograficzną, nie przypuszczałem, że moja współpraca z redakcją Kardiologii po Dyplomie potrwa tyle lat. Nie przypuszczałem też, że zagadka, przemianowana w późniejszym czasie na echoporadę/echoszaradę stanie się cykliczną i lubianą przez Państwa częścią pisma. Sto opublikowanych odcinków to materiał na tyle duży, że warto do niego wrócić i przedstawić ponownie, w postaci książki. Zbiór nie ma charakteru naukowego. Jest jedynie dowodem, jak ważne miejsce w diagnostyce chorób układu krążenia zajmuje obraz ultradźwiękowy, uzupełniony oczywiście o dobrze zebrany wywiad i badanie przedmiotowe. Chociaż echokardiografia ma obecnie konkurentów, do obrazu ultradźwiękowego odwołuje się zarówno młody adept kardiologii, jak i doświadczony specjalista. Żywię nadzieję, że opracowanie przypadków, uwypuklające znaczenie echokardiografii będzie przydatne i pozwoli na usystematyzowanie Państwa wiedzy także w rzadszych z punktu widzenia codziennej praktyki jednostkach chorobowych. Pragnę zaznaczyć, że książka jest owocem spotkań poświęconych chorym, jakie prowadzimy w Klinice Wad Wrodzonych Serca Instytutu Kardiologii w Aninie od wielu lat. Przy tej okazji chciałbym podziękować za udział w nich Kierownikowi Kliniki – Panu Profesorowi Piotrowi Hoffmanowi oraz wszystkim Koleżankom i Kolegom tworzącym nasz zespół. Życzę Państwu ciekawej i inspirującej lektury!

Dr hab. n. med. Mirosław Kowalski, profesor nadzwyczajny