Mitologia Wikingów

Mitologia Wikingów

Chociaż często łączymy wikingów ze zabijaniem i niszczeniem (i z pewnością mają na sumieniu sporo jednego i drugiego), to jednocześnie są reprezentantami żywotnej i bogatej cywilizacji. Ich sztuka była złożona i imponująca; byli jednymi z najbardziej uzdolnionych żeglarzy, jakich widział świat; mieli także bogatą i barwną mitologię, która odcisnęła piętno na kulturze Zachodu. Trzeci dzień tygodnia nazywamy Wednesday po Woden’s Day (Dzień Wodana), czwarty dzień, Thursday, Dzień Thora, a piąty, Friday, Dzień Frigg. Wodan (albo Odyn, jak nazywają go skandynawskie mity, i jak nazywamy go w tej książce), Thor i Frigg byli bardzo ważnymi bóstwami skandynawskimi. Mieszkańcy północy zostawili nam najbardziej powszechnie używane słowa: anger (gniew), cog (karb), cozy (przytulny), flounder (flądra), glove (rękawiczka)… Lista ciągnie się bardzo długo.
Pochodzenie słowa „wiking” nie zostało nigdy w pełni wyjaśnione, ale wielu uczonych jest przekonanych, że wywodzi się ze staronordyjskiego słowa vik, które oznacza „wędrować”. Łupieżcze bandy pochodziły ze Skandynawii, z królestw Szwecji, Danii i Norwegii. Historycy spierają się co do tego, co wywołało migracje, panuje jednak powszechna zgoda, że przyczyniło się do nich udoskonalenie technik szkutniczych. Niektórzy sugerują także, że na kilka wieków zapanowało globalne ocieplenie, które zwiększyło szanse na to, aby dzieci przeżyły ostre północne zimy. To z kolei oznaczało większy napór populacyjny i większą liczbę młodych mężczyzn zdolnych do wiosłowania. Peter L. Archer nie tylko wyjaśnia Kim są Wikingowie, oprowadza po całym ich uniwersum, ich świecie, obyczajach, wierze: omawia ich podróże, sposób życia, pierwsze wyprawy, źródła ich mitologii a także najsłynniejsze jej elementy takie jak choćby czyny Thora, Zdradę Lokiego, Sygurda i Brunhildę aż po koniec świata: Rangarök.