Starcie tytanów inteligencji, dowcipu, ironii i finezji językowej. Profesor Jerzy Bralczyk, wybitny i popularny językoznawca, nieprzymuszany przez Michała Ogórka ujawnia nie tylko nieznane i niewygodne fakty dotyczące języka polskiego. Odsłania także całą prawdę o sobie: o swej ciężkiej doli dziecka chłopskiego, o swym porażeniu w Bazylice Świętego Piotra, o swych lekturach tajnych i jawnych, o zauroczeniach, fascynacjach i pasjach etc., etc. I dokonuje coming outu: przyznaje się, dlaczego lubił PRL i był w PZPR do końca. Michał Ogórek, felietonista „Gazety Wyborczej”, nieprzymuszany przez Jerzego Bralczyka opowiada o swej śląskiej opcji, której ukryć się nie da i – w rezultacie – przyznaje się do wszystkiego. Obaj, w rozmowach prowadzonych w lekkiej formie, inteligentnych i dowcipnych, pastwią się nad sobą, przeszłością, współczesnością i oczywiście – nad językiem, zwłaszcza polskim A dodatkowo nad wszystkim, a szczególnie nad Bralczykiem i Ogórkiem, pastwi się rysunkowo Jacek Gawłowski.
Prof. dr hab. n. hum. Jerzy Bralczyk
Językoznawca, polonista, popularyzator wiedzy o języku polskim. Emerytowany profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Mistrz słowa i niestrudzony popularyzator wiedzy o języku polskim w telewizji, radiu, prasie i innych środkach przekazu. Autor licznych publikacji przybliżających wiedzę o języku polskim – o pochodzeniu różnych słów, ich znaczeniu i kontekstach, w których są używane, a także bystry obserwator i analityk zmian zachodzących w języku.