Katastrofa smoleńska 10 kwietnia 2010 w relacjach prasy brytyjskiej

Katastrofa smoleńska 10 kwietnia 2010 w relacjach prasy brytyjskiej

Niniejszy tom zawiera artykuły napisane przez bardzo młodych ludzi, studentów Instytutu Neofilologii i Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, studiujących filologię angielską i lingwistykę stosowaną w zakresie języka angielskiego i rosyjskiego. Pomysł wydania tego tomu zrodził się w trakcie seminarium magisterskiego w Katedrze Filologii Angielskiej. Prowadzący seminarium niemal natychmiast po tragicznej katastrofie lotniczej 10 kwietnia 2010 r. przejrzał łamy internetowego wydania pisma „The Economist”, chcąc z pierwszej ręki uzyskać informacje dotyczące sposobu relacjonowania katastrofy, w której zginął prezydent Polski Lech Kaczyński i 95 towarzyszących mu osób. (…) Badania miały ukazać sposób, w jaki prasa brytyjska postrzegała i komentowała tragedię smoleńską i śmierć prezydenta wraz z towarzyszącymi mu członkami delegacji udającymi się na uroczystości związane z rocznicą zbrodni katyńskiej 1940 r. Temat był o tyle interesujący i ważny, że dotyczył wydarzeń, które w zasadzie nigdy w historii nie miały miejsca (…) Prezentowany tom składa się z siedmiu artykułów stanowiących wersję napisanych prac magisterskich, analizujących materiały opublikowane w następujących tytułach prasowych: „The Guardian”, „Daily Mail”, „Financial Times”, „The Independent”, „The New York Times”, „The Daily Telegraph” oraz „The Economist”. Jeden z tytułów należy do prasy amerykańskiej, pozostałe to prasa brytyjska, sześć tytułów to tzw. quality press, a jeden, „Daily Mail”, to tabloid. Taki celowy dobór gazet do analizy zapewniał szeroki przegląd prezentowanych postaw; uznano, że jeden reprezentant tabloidów wystarcza, aby pokazać, w jaki sposób do omawianych zagadnień podchodzą tego typu wydawnictwa. Tytuły należące do tzw. quality press reprezentują różne sympatie polityczne i w związku z tym mogą i powinny zawierać różniące się komentarze i opinie (…) W badaniach zastosowano metody i techniki analizy mediów, a także koncepcje tzw. nowego historycyzmu (new historicism, poetics of culture) Stevena Greenblatta, najpełniej przedstawione w Polsce przez Krystynę Kujawińską- -Courtney z Uniwersytetu Łódzkiego.

ze wstępu Wojciecha Jasiakiewicza