Ja. Rozmowa z Lechem Wałęsą

Ja. Rozmowa z Lechem Wałęsą

Lech Wałęsa – symbol buntu i walki o wolność i demokrację. Laureat Nagrody Nobla i jeden ze 100 najważniejszych ludzi XX stulecia według tygodnika „Time”. Wielki polityk i zwykły robotnik. Wynoszony na piedestał i opluwany. Kim był w najważniejszych latach swojej kariery politycznej i kim jest teraz? Jakim człowiekiem? Lech Wałęsa to symbol buntu i walki o wolność i demokrację, człowiek przez jednych uwielbiany, przez innych potępiany. Ceniony za swoje dokonania i głos w istotnych dla demokracji kwestiach, pozostaje jednym z czołowych bojowników o wolną Polskę, a zarazem jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci polskiej polityki. Kim więc naprawdę jest Lech Wałęsa: genialnym politykiem czy opozycjonistą uwikłanym we współpracę z SB? Co tak naprawdę myśli i czuje? Jakim w rzeczywistości jest człowiekiem, jakim obywatelem? Jaką cenę zapłacił za swoje zaangażowanie w działalność opozycyjną? Znakomici dziennikarze Andrzej Bober i Cezary Łazarewicz w pozbawionej retuszu rozmowie wspólnie przemierzają jego drogę, począwszy od lat dzieciństwa i młodości, poprzez pracę w Stoczni Gdańskiej, wypadki grudniowe w roku 1970, powstanie Komitetu Obrony Robotników, Wolnych Związków Zawodowych i „Solidarności”, wydarzenia sierpniowe 1980 roku, stan wojenny i okres internowania, „Okrągły Stół” w 1989, trudny okres prezydentury, aż po ostatnie lata. Po raz pierwszy Lech Wałęsa mówi też o życiu osobistym. Jeden z symboli polskiej walki o wolność, kontrowersyjny polityk, człowiek stawiany w jednym szeregu z Winstonem Churchillem i Nelsonem Mandelą w szczerej rozmowie o polityce, o Polsce i o sobie. Andrzej Bober (ur. 1936) – dziennikarz i publicysta. W latach 1959–1964 pracował w „Życiu Gospodarczym”, następnie do 1978 w „Życiu Warszawy”. Od 1979 do 1981 był dziennikarzem Telewizji Polskiej, gdzie od 1980 prowadził Listy o gospodarce, pierwszy program gospodarczy opisujący bez cenzury problemy gospodarcze PRL. Po wprowadzeniu stanu wojennego wyrzucony z pracy. W 1988 doradzał Lechowi Wałęsie przed debatą z Alfredem Miodowiczem. Po przemianach „Okrągłego Stołu” w 1989 r. został dyrektorem generalnym w Telewizji Polskiej (odwołany w 1990) i ponownie prowadził Listy o gospodarce. Od listopada 1997 do lipca 1998 był redaktorem naczelnym „Życia Warszawy”. Wykłada na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Dwukrotny laureat Złotego Ekranu – nagrody dla największych osobowości telewizyjnych. Bohater książkowego wywiadu-rzeki, Zawodowiec. Cezary Łazarewicz (ur. 1966) – dziennikarz prasowy, reporter i publicysta. Publikował w czołowych polskich tytułach prasowych, między innymi „Gazecie Wyborczej”, „Przekroju”, „Polityce”. Autor zbioru reportaży Kafka z Mrożkiem. Reportaże pomorskie (2012), Sześć pięter luksusu. Przerwana historia domu braci Jabłkowskich (2013) oraz Elegancki morderca (2015), Żeby nie było śladów (2016). Laureat Nagrody im. Oskara Haleckiego przyznawaną najlepszym książkom popularnonaukowym poświęconym historii Polski w XX wieku i Nagrody MediaTory. Finalista Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego.