Gry w kulturę gry w mit

Gry w kulturę gry w mit

Książka jest zbiorem pięciu mitograficznych studiów przypadków społecznego fenomenu mitotwórstwa. Studia te tworzą integralną całość, stanowiąc jednocześnie odrębne i samodzielne szkice mitograficzne poświęcone polskojęzycznym tekstom kultury. Łączy je podstawowe pytanie badawcze: w jaki sposób mit manifestuje się w zróżnicowanych gatunkach tekstów kultury? W odpowiedzi na to fundamentalne pytanie w ramach współczesnej refleksji mitograficznej, książka prezentuje pięć głównych, gatunkowych nośników mitu w polskojęzycznym uniwersum symbolicznym: powieść, miniaturę dramatyczną, poemat, kabaret literacki oraz serial telewizyjny. Mitografia rozumiana jako lektura jest więc strategią interpretacji tekstu kultury w kategoriach kulturowego wskaźnika zmiany społecznej, którą uwidacznia mit. Mit, czyli zwerbalizowane napięcie: gra z mitotwórczym potencjałem relacji społecznej pomiędzy tekstem kultury, jego odbiorcą i kontekstem tego odbioru.

Cywilizacja europejska równolegle z postępem technicznym generowała utopie społeczne – porywające wizje społeczeństwa doskonałego, w którym istnienie człowieka i jego istoty stają się tym samym, a wolność jednostki ma być nieograniczona. Właśnie takie pola wolności bez granic rekonstruuje Autorka Gry w kulturę: gry w mit. Mitografia jako lektura w twórczości: Andrzeja Kijowskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Stanisława Przybyszewskiego, w kabarecie „Loch Camelot” i serialu „Ranczo”. Anna Kapusta stawia pytanie badawcze: w jaki sposób mit uobecnia się w zróżnicowanych gatunkach tekstów kultury? Mitografia jest dla niej wskaźnikiem zmiany społecznej, którą uwidacznia mit, czyli zwerbalizowane napięcie: gra z emocjami, powstającymi w relacji: tekst kultury - odbiorca - kontekst.
Przekonująco pisze o tym Autorka we Wstępie zatytułowanym Energia mitu – myśl i potencjał ujęzykowienia. Ten Wstęp dobrze uzasadnia całą konstrukcję i jest zapowiedzią narracji porządkującej, czyli kreowania znaczeń, bowiem proces mitotwórczy to społeczny akt werbalizacji polisemicznych znaczeń.
Z Przedmowy Prof. dr hab. Marioli Flis