Ekonomia designu

Ekonomia designu

Wiek XXI będzie wiekiem gospodarki opartej na designie. Design przestał być kojarzony wyłącznie ze wzornictwem, modą czy architekturą. Na szczególną uwagę zasługuje umiejscowienie designu w ekonomii. Odnosząc się do proweniencji terminu ekonomia wskazuje się, że w dwóch ostatnich dekadach XX wieku nastąpiło ponowne zainteresowanie domem będącym jednym z najważniejszych „punktów" przeznaczenia dla dóbr konsumpcyjnych, miejscem kształtowania się tożsamości i wyrażania gustu, a także, w coraz większym stopniu, miejscem wyrażającym wartość materialną.

Design postrzegany jako zasób wytworzony na danym obszarze w oparciu o występujące na nim poczucie estetyki i kulturę, posiada cechy definiujące kategorię dóbr publicznych. Design odpowiada na wyzwania związane ze zrównoważonym rozwojem i społecznym oczekiwaniem poprawy jakości życia. W tym kontekście warto zacytować opinię F. von Hayeka, że osobliwym zadaniem ekonomii jest pokazanie ludziom, jak mało w istocie wiedzą o tym, co w ich mniemaniu da się zaprojektować.

Design dotyczy również sfery pieniądza. W tym wymiarze pieniądz może reprezentować wymianę idei, czy przypominać o roli estetyki i etyki w gospodarce. Design pieniądza wywołuje na nowo dyskusję nad wartością wewnętrzną pieniądza. Pokazuje iluzję pieniądza oraz miriady przeciwstawień, które tworzy. Na szczególną uwagę zasługuje idea pieniądza społecznie i ekologicznie odpowiedzialnego. Korzystając z pieniądza społecznie i ekologicznie odpowiedzialnego, to my klienci/konsumenci decydujemy o kierunku rozwoju gospodarki wspierając firmy, dla których maksymalizacja zysku nie jest głównym wyznacznikiem działania, lecz odpowiedzialność za pracowników, społeczność lokalną oraz dbanie o środowisko.