Ballady prehistorii

Ballady prehistorii

Zbiór opowieści stanowi dowolną interpretację zdarzeń opisanych w Biblii i mitologiach starożytnych. Pierwsze podrozdziały "Tajemnic cywilizacji" są krótkim wprowadzeniem do historii Bliskiego Wschodu, miast-państw obszaru Mezopotamii i greckich mitów. Opowiadania rozpoczynają się od opisu wędrówki w czasie i przestrzeni potomków Adama i Ewy wygnanych z Edenu ("Zapomniana ścieżka"), wątpiących w prawdziwość istnienia raju i uwikłanych coraz bardziej w grzeszne pragnienia ("Kainizacja"). Praktykowanie okultyzmu, geometryczne rozprzestrzenianie się kłamstw poprzez narzędzie mowy zwane językiem ("Gadozaur"), obecność upadłych aniołów zdolnych przenikać materię zaowocowały pojawieniem się innego gatunku ludzi będących demonicznym potomstwem „nasienia Węża” – przerażających olbrzymów ("Gigantyzm"). Często cechą naszego życia pozostaje zaślepienie, owa niemożność dojrzenia szczegółów kryjących tragedię bliźnich, czego konsekwencją jest utrata zdolności widzenia obrazu świata z innej perspektywy ("Aerosapiens"). Toteż z łatwością można zobaczyć w przedstawionej prozie literackiej nie tylko upadki bohaterów, ale i swoje własne klęski. W nowelach pojawiają się opisy zepsucia pradawnego świata, który został został zniszczony w kataklizmie potopu. Jedynie nieliczna garstka niezmutowanych genetycznie ludzi ocalonych w hermetycznej arce ("Sternik") podjęła dzieło odtworzenia cywilizacji w niekorzystnym środowisku. Podróże na podniebnych żaglowcach przez ocean do krain rządzonych przez okrutnych, demonicznych geniuszy powietrza u schyłku epoki lodowej są tylko tłem do historii niespełnionej miłości, której każdy człowiek mniej lub bardziej doświadczył ("Pióro Quetzalcoatla"), a znaleziska odnajdywane w grobowcach egipskich kapłanów ("Oczy Sfinksa") wpisują się w sentymenty za utraconą wiedzą z zatopionej Atlantydy. Nie brak również elementów grozy, legendarnych centaurów, babilońskich magów czczących skorpiony oraz afrykańskiej magii podpartej rozwiązłością inspirowaną przez nieczyste duchy ("Ciężar Ptolemeusza"). Ostatnie opowiadanie ("Centurion") opisuje losy ekspedycji małego oddziału legionistów przedzierających się przez pozornie bezludne obszary graniczne Cesarstwa Rzymskiego, nasiąknięte przekleństwem likantropii. Szkice powstały w latach 1999-2019 z myślą o pasjonatach antycznej kultury, której jesteśmy spadkobiercami i pomimo wielu przeciwności, jej współczesnymi kontynuatorami.