Wyrwana z piekła

Wyrwana z piekła

„Wyrwana z piekła” opowiada o niezwykle dramatycznych losach Kaszubki z Borowego Młyna, najładniejszej dziewczyny we wsi, która w czasie wojny wyszła za mąż za Niemca, żołnierza Wehrmachtu. Gdy zbliżał się front, uciekła do Gdyni i skryła się u krewnych. Została jednak ujęta przez Rosjan i jako branka – zdobyczna dziewczyna – przemierzyła, na tyłach frontu, cały szlak do Berlina, a gdy wracała pociągiem do domu porwano ją po raz drugi i wywieziono w głąb Rosji. Dopiero po ponad pół wieku wróciła do rodzinnej miejscowości. Na tle tej szokującej historii, którą napisało życie, książka „Wyrwana z piekła” traktuje o faktach, które długo ukrywane są wciąż niedostatecznie znane: o wyczynach Sowietów wyzwalających w 1945 roku Pomorze – gwałtach, grabieżach, mordach, zsyłkach. Jednostkowy los, chociaż wyjątkowo dramatyczny, uosabia tu w znacznej mierze los zbiorowy. Edmund Szczesiak urodził się 8 grudnia 1942 w Brodnicy nad Drwęcą. Wychował się i ukończył szkołę podstawową oraz średnią w Kartuzach, z których pochodziła jego matka i które uważa za swój środek świata. Jest absolwentem Wydziału Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej, ale od trzeciego roku studiów związał się z tygodnikiem studenckim „Politechnik”, pisząc artykuły i pełniąc następnie funkcję sekretarza oddziału gdańskiego tego czasopisma. To przesądziło o jego drodze zawodowej. W latach 1969–1973 był dziennikarzem „Głosu Wybrzeża”, od 1973–1976 „Tygodnika Morskiego”, a od 1976 ogólnopolskiego tygodnika „Czas”, wydawanego w Gdańsku. Podczas historycznego strajku w sierpniu 1980 roku przebywał na terenie Stoczni Gdańskiej im. Lenina i był współautorem pierwszej relacji w prasie ogólnopolskiej. Po wprowadzeniu stanu wojennego został pozbawiony prawa wykonywania zawodu dziennikarskiego, a tygodnik „Czas”, w którym pracował, zlikwidowano za sprzyjanie posierpniowej odnowie. W lutym 1983 roku znalazł zatrudnienie w miesięczniku regionalnym „Pomerania”. Przed wyborami w czerwcu 1989 roku współtworzył w Gdańsku wspierający kandydatów Solidarności „Tygodnik Wyborczy”, przekształcony następnie w „Tygodnik Gdański” W 1991 roku został redaktorem naczelnym dziennika „Wieczór Wybrzeża”. Pozostawał nim do końca 1999 roku. W latach późniejszych (2000–2001 i 2009–2011) pełnił funkcję redaktora naczelnego „Pomeranii”. Obecnie jest wykładowcą dziennikarstwa na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego. Autor 14 publikacji książkowych, m.in.: „A może lubi pan walkę” ,„Znachor w bloku”, „Wyspa jak marzenie”, „Mała odyseja. Śladami Remusa”, „Jasnowidz z Człuchowa”, „Powtórka z miłości”, „Okno na wolność”, „Borusewicz. Jak runął mur”, „My, podziemni” Za książkę „Znachor w bloku” otrzymał nagrody im. J. Chałasińskiego i L. Bądkowskiego, a za „Małą odyseję. Śladami Remusa” – nagrodę wojewody gdańskiego w dziedzinie literatury faktu. Z okazji 25-lecia podpisania porozumień sierpniowych został odznaczony Medalem Solidarności, a za zasługi dla Gdańska – Medalem Księcia Mściwoja II. Klub Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego Pomorania uhonorował go Medalem Stolema, a Oddział ZKP w Gdyni – Srebrną Tabakierą Abrahama. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.