W ferworze życia

W ferworze życia

W ostatnich latach swoim słowem krytycznym towarzyszę autorowi przy wydawaniu kolejnych dzieł, tak mocno związanych z Ziemią Świętokrzyską. Obliczyłem, że nasz pracowity poeta, na przestrzeni osiemnastu lat wydał czternaście zbiorów, tomik „W ferworze życia” jest piętnastym. Jest więc jubileuszowym wydaniem, można rzec „kryształowym”. Dlatego też „kryształowo” należy ten tomik ocenić, bogaty w swej treści i wymowie. Z tego co wiem autor ma napisanych ponad dwa tysiące tekstów.
Muszę się przyznać, że „kryształowe” miałem też swoje urlopowo-wakacyjne dni. Lektura książki pozwoliła mi lepiej przeżyć upalne lato, obcowanie z tą poezją przywracało mi normalność krwioobiegu.
Sam tytuł książki uważam za niezwykle trafny. Wyraz ferwor należy do mało używanych pojęć w naszych zwrotach językowych. Sięgnąłem więc do Słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego (Świat Książki z 2000 r.), w którym ,,czarno na białym” widniało wyjaśnienie, że ferwor to entuzjazm, zapał, żarliwość, przejęcie, pasja. Potwierdziło mi trafność wybranego przez autora tytułu, jest on adekwatny do zawartości książki.
W tym tomiku znajdujemy utwory rozmieszczone w siedmiu rozdziałach: I. Dopóki trwa życie, II. Rocznice wydarzeń, III. W służbie Ojczyźnie, IV. To nieodrzucony kamień, V. O miłości, VI. Opowieść znana i nieznana, oraz VII. Hece natury. To nam pokazuje, że ferwor w swej znaczeniowej wymowie u autora ma wartość nadrzędną. Życzliwość towarzysząca poetyckiemu spojrzeniu autora jest nie do przecenienia. Jest prawdziwa, jak prawdziwe jest spojrzenie w oczy drugiemu człowiekowi, jak najprawdziwsza z prawdziwych jest fascynacja świętokrzyskim krajobrazem. Autor wiele wspomina, rocznice, wydarzenia z historii, ważne postaci. Wciąż dźwięczą mi w uszach strofy o Ojczyźnie.
Jakże często zachowanie człowieka, spotykane nie tylko w rodzinie, wsi, gminie, ale i na szczytach władzy, uważanej za najlepszą, nie jest takie, jakie być powinno. Wiemy i widzimy co się dzieje.
Tomik „W ferworze życia” jest spojrzeniem , które możemy przyswajać na swój osobisty czy „służbowy” użytek. Warto z tego skorzystać, bo tak przystępnie i rzeczowo zostały w tej poezji przedstawione uwarunkowania życia człowieka. To właśnie powinniśmy mieć na uwadze.
Niechaj w tym „ferworze życia” każdy z nas znajdzie swoje dobre miejsce, niech temu sprzyja uważnie czytana i kontemplowana, a przedstawiona w tej książce poezja.
Zachęcam do czytania kolejnego zbioru Mieczysława Józefa Sali, bo warto się pochylić nad jego utworami, przygotowanymi przez autora, z tak wielką starannością i pietyzmem.

Władysław Cieślicki