Umiłowane ostatnie miejsce

Umiłowane ostatnie miejsce

Postać Błogosławionego Karola de Foucauld z pewnością jest znana polskiemu czytelnikowi. Burzliwa młodość, nawrócenie u kratek konfesjonału, radykalne ubóstwo połączone z równie radykalnym braterstwem, wreszcie śmierć na piaskach Sahary, a wszystko po to by upodobnić się do Mistrza z Nazaretu, pokornego i cichego serca. Pomimo licznych biografii przybliżających postać Brata Karola i wyborów jego myśli, ciągle brakuje tłumaczeń na nasz ojczysty język licznych pism samego Błogosławionego. Niniejsza publikacja pragnie zapełnić tę lukę a zarazem utorować drogę kolejnym tomom pism Karola de Foucauld.

Tytuł tej książki może dziwić, a zatem należy koniecznie umieścić ów cytat pochodzący z listu brata Alberyka we właściwym kontekście: „...Być z Bogiem ubogim i pokornym robotnikiem, prowadzić w wierności, miłości, wdzięczności najbardziej uniżone życie, być zawsze na ostatnim miejscu” (list z 12 września 1892 roku do ojca Marcina). Pragnienie ostatniego miejsca do reszty uwiodło i naznaczyło młodego konwertytę, którego nawrócenie dokonało się w październiku 1886 roku, było obecne w całym jego życiu i stało się jednym z ważnych tematów jego bogatej duchowości.
fragment Wstępu

Dzięki tej korespondencji czytelnik będzie mógł podążać krok w krok za ojcem de Foucauld w jego relacjach z trapistami, od początku jego zakonnego życia aż do końca. Będzie mógł ocenić wagę tych relacji, zobaczyć, jak znacząco wpływali na nią ci zakonnicy przez całe życie Karola de Foucauld po jego nawróceniu oraz stwierdzić, jak głębokie było jego przywiązanie do nich.