Tradycja i religia Żydów w literaturze polskiej XIX wieku
Książka jest próbą zbadania literackiego obrazu żydowskiej tradycji i religii w utworach pisarzy polskich XIX w. Obrazu, który poniekąd umknął dotychczasowej uwadze historyków literatury, skupiających się głównie na problemach asymilacji i równouprawnienia Żydów.
Autorka poddaje analizie kilkaset tekstów obejmujących wątki związane z obyczajowością i religią żydowską. Pokazuje, w jaki sposób literaci przedstawiali obrzędy i święta, funkcjonowanie jednostek w obrębie własnej gminy, tradycyjną edukację religijną oraz problem odchodzenia od wyznania przodków.
Liczne przykłady wykazują, że chociaż literaturze nie udało się wykorzenić z powszechnej świadomości negatywnego postrzegania Żydów, pisarze - zwłaszcza wyczuleni na problematykę społeczną pozytywiści -podjęli spory wysiłek, by przełamać wcześniejsze stereotypy (karczmarza, faktora, lichwiarza) i stworzyć nowy, bardziej realistyczny wizerunek bohatera żydowskiego.