Śmieszne miłości

Śmieszne miłości

Różne odcienie miłości to temat, do którego Milan Kundera wraca ze szczególnym upodobaniem. Siedem anegdotycznych opowiadań zamieszczonych w tej książce jest sprawami miłosnymi przepełnione. Sprawami, sprawkami, flirtami, scenkami oraz kwestiami życia i śmierci. Miłość – tak duchowa, jak i fizyczna – jest przecież czymś bardzo niejednorodnym.
Wśród wydarzeń opisanych w książce mamy niemal prawdziwy, grecki sympozjon rozgrywający się podczas nocnego dyżuru w jednym z czeskich szpitali, w dodatku omal nie zakończony śmiercią jednej z uczestniczek. Mamy prowadzoną ze zdumiewającą konsekwencją erotyczną grę dwojga młodych kochanków czy też wspomnienia o miłości, które niespodziewanie dla wszystkich kończą się tej miłości wskrzeszeniem i wygaśnięciem. Mamy toczoną pomiędzy partią a kościołem walkę o duszę młodego nauczyciela, której dwa punkty kulminacyjne mają miejsce w dwóch, różnych łóżkach. Mamy wreszcie historię pracownika wyższej uczelni, który niespodziewanie obok miłości traci większość rzeczy, na których mu zależało. Człowiek ten uświadamia sobie jednak, że jego przygoda „należała raczej do przygód komicznych niż tragicznych” i ten fakt sprawia mu pewną ulgę. Podsumowuje on również wszystko, co Śmieszne miłości chciałyby przekazać.
Powieści Kundery mają to do siebie, iż są przekorne. Nie pozwalają się przyszpilić, nie chcą się dać opracować w stosownym języku interpretacyjnym. Na różnych poziomach, wtedy wiec gdy są lekkie i pobudzają do śmiechu, i wtedy gdy są poważne i ciężkie, nieznośne do zaakceptowania, żyją własnym życiem, życiem fenomenu nie do opisania. (…) Myślę, że jego uniwersalność wyznacza jakąś nową drogę dla wciąż skazywanej na śmierć powieści.
Marta Wyka
Milan Kundera (ur. 1929) – jeden z najbardziej znanych pisarzy czeskiego pochodzenia. Uczestnik Praskiej Wiosny. Dwukrotnie wstępował i zostawał wydalany z Czeskiej Partii Komunistycznej. W 1975 roku wyemigrował do Francji. W 1981 roku przyjął obywatelstwo francuskie. W 1990 roku opublikował swoją ostatnią powieść w języku czeskim. Od tej pory pisze tylko po francusku i nie pozwala tłumaczyć na język ojczysty swoich nowych książek. Do najbardziej znanych dzieł Kundery należą powieści: Żart (wyd. 1967), Śmieszne miłości (1970), Księga śmiechu i zapomnienia (1978), Nieznośna lekkość bytu (1984) oraz Nieśmiertelność (1990), a także esej Sztuka powieści (1986).