Obraz rodzimej przyrody dzikiej w kulturze staropolskiej

Obraz rodzimej przyrody dzikiej w kulturze staropolskiej

Dlaczego akurat zwierzęta łowne zostały wybrane w niniejszej pracy jako obiekt analiz i podstawa do wyciągania wniosków o obrazie przyrody? Jedną z głównych motywacji był fakt, że w wielu pracach na temat księdza Krzysztofa Kluka i Jakuba K. Haura pojawiają się wzmianki o opisach tej grupy zwierząt, jednak nikt nie podjął się systematycznej prezentacji i analizy tego zjawiska. Zazwyczaj są to lapidarne wzmianki, na podstawie których trudno o wyciągnięcie w miarę kompleksowych wniosków. Powstało wiele prac na temat zwierząt gospodarskich, natomiast nie są mi znane obszerniejsze prace na temat zwierząt dziko żyjących. Kolejna przyczyna to fakt, że fauna dzika stanowi również odrębny krąg dociekań przyrodniczych i wymaga odrębnego potraktowania i metody prezentacji. Ostatnią zaś motywacją była chęć przyjrzenia się, jak kształtowało się podejście do zwierząt samych w sobie, bez uroszczeń i obciążeń czysto ekonomicznych, gospodarskich itp. […] Podjąłem również próbę wyjaśnienia mechanizmu, jaki legł u podstawy procesu zmiany,która zaszła w obrazie przyrody. Posłużyłem się w tym celu koncepcją samoorganizacji przez fluktuację, którą zmodyfikowałem dla potrzeb swoich badań.
Od Autora