Niepełnosprawność ruchowa w paradygmacie pozytywnie ukierunkowanym

Niepełnosprawność ruchowa w paradygmacie pozytywnie ukierunkowanym

Przemiany paradygmatyczne, zarówno na gruncie pedagogiki specjalnej, psychologii rehabilitacji, jak i w obrębie psychologii stresu i radzenia sobie z nim, a także odzwierciedlone w powstaniu i rozwoju psychologii pozytywnej wyznaczyły nowe podłoże wyjaśniania konsekwencji nabycia trwałej niepełnosprawności ruchowej. Uwypuklona została kategoria „pozytywności”, odnosząca się do konstruktywnych, rozwojowych przeobrażeń, pozytywnych doświadczeń, aspektów sprzyjających prowadzeniu dobrego, sensownego i satysfakcjonującego życia, mimo posiadanych ograniczeń […] W ramach nowych ustaleń badawczych, wskazujących na możliwości zaradcze i transformacyjne człowieka doznającego zdarzeń traumatycznych, szczególnie nieszczęśliwych okoliczności, analizie poddawane są skutki nabycia niepełnosprawności ruchowej, z uwzględnieniem przeobrażeń pozytywnych oraz funkcjonowanie osoby ich doświadczającej, obejmujące poczucie szczęścia, spełnienia, odnajdywanie znaczenia itp. Zarysowany nowy trend badań, dostarczający interesujących informacji, nie pozwala na obecnym etapie rozwoju sformułować wystarczającego opisu i wyjaśnienia dla pozytywnych konsekwencji nabycia trwałej niepełnosprawności ruchowej. Dokonywane wstępne eksploracje w tym zakresie dowodzą wprawdzie występowania różnorodnych pozytywnych doświadczeń u osób z tego typu niepełnosprawnością, jednakże w niewielkim jeszcze stopniu tłumaczą ich strukturalne i funkcjonalne właściwości. Uzasadnia to potrzebę podejmowania szeroko zakrojonych przedsięwzięć badawczych, zorientowanych na ustalenie natury konsekwencji pozytywnych, jej uwarunkowań i powiązań z innymi zjawiskami wpisującymi się w funkcjonowanie osób z nabytymi ograniczeniami ruchowymi.

fragment Wstępu