Monarchia feudalna w łacińskim Królestwie Jerozolimskim w latach 1100-1291

Monarchia feudalna w łacińskim Królestwie Jerozolimskim w latach 1100-1291

Niniejsza praca ma na celu przestudiować instytucje działające w Królestwie Jerozolimskim, jako całości. Pierwsza część pracy poświęcona została analizie najważniejszych przemian ustrojowych w samym królestwie, w porządku chronologicznym. Dzieje królestwa zostały z tego powodu dość arbitralnie podzielone na trzy okresy: pierwsze królestwo w latach 1100-1174, lata przejściowe od 1174 do 1210 roku, oraz dzieje drugiego królestwa w latach 1210-1291. W ciągu pierwszych dwóch okresów zarysowano tło historyczne Assises, podczas gdy trzeci ukazuje wykorzystanie praw w rzeczywistych dziejach ustroju państwowego. Po tym rysie historycznym, w drugiej części pracy, zawarto rozdziały poświęcone ważniejszym aspektom związanym z administracją: najwyższym i niższym organom sądownictwa, kancelarii i najważniejszym urzędom, systemowi wojskowemu oraz zarządzaniu finansami. Trzecia część pracy przedstawia relacje królów jerozolimskich z niektórymi swym partnerami: wasalami, hrabiami Trypolisu i Edessy oraz książętami Antiochii, ich zwierzchnikiem, papieżem, patriarchami, zakonami rycerskimi szpitalników, templariuszy i krzyżaków, oraz komunami miejskimi z Italii i Prowansji, które założyły swoje kolonie w miastach portowych Outremer i odgrywały tak istotną rolę w życiu politycznym i gospodarczym państw łacinników. W każdym przypadku, celem było odpowiedzenie na pytanie, czy każda z wymienionych grup lub instytucji pomagała lub podkopywała monarchię, oraz położenie nacisku na znaczenie tych relacji dla Królestwa Jerozolimskiego. Autor ma nadzieję, że w części poświęconej instytucjom udało mu się rzucić trochę światła na nowe fakty, dotyczące rządzenia królestwem, lecz prawdziwym zamiarem pracy nie było unaocznienie nieznanych wcześniej kwestii związanych z administrowaniem królestwa, lecz skupienie się na poszczególnych fazach rozwoju instytucjonalnego i administracyjnego królestwa. Większość z wykorzystanych w pracy źródeł nie jest nowa, lecz są one tak porozrzucane, że pojedyncze opracowanie mające na celu objęcie swym zasięgiem całego przedmiotu badań wydaje się być słusznym zamiarem.