Modele dokonań jednostek sektora finansów publicznych

Modele dokonań jednostek sektora finansów publicznych

Podstawowym celem pracy jest opracowanie rozwiązań modelowych dotyczących pomiaru dokonań jednostek sektora finansów publicznych, obejmujących:
1) modele dokonań jednostek sektora finansów publicznych,
2) modele pomiaru dokonań, które po uprzedniej konkretyzacji poprzez wybór właściwych elementów poszczególnych płaszczyzn pomiaru i ich parametryzację można zastosować do każdej jednostki sektora finansów publicznych,
3) koncepcję systemu pomiaru dokonań obejmującego między innymi zasady definiowania celów i doboru wskaźników.

Z recenzji Prof. dr hab. Jerzego Kleer, Uniwersytet Warszawski:
Praca dr. Tomasza Strąka jest rozprawą nowatorską wnoszącą wiele nowych rozwiązań w obszarze, któremu jest ona poświęcona. Wiele Jego propozycji jest zapewne dyskusyjnych, co nie tylko nie podważa ich zalet, ale można je traktować jako wkład do subdyscypliny nauk ekonomicznych, jakim jest nauka o finansach. Istotne jest również, a może przede wszystkim, podkreślenie, iż w rozprawie zostało sformułowanych wiele nowych wątków dotyczących całego kompleksu zagadnień związanych z analizą efektywności nakładów publicznych, a zwłaszcza dotyczących ich pomiaru.

Z recenzji Prof. dr hab. Teresy Lubińskiej, Uniwersytet Szczeciński:
Główny wątek pracy skoncentrowany jest na zadaniach i wydatkach publicznych, jako tych kategoriach badawczych, które winny podlegać wieloaspektowej ocenie pod kątem efektywności i skuteczności działania jednostek sektora finansów publicznych. Autor ten główny wątek badawczy określa jako tzw. modele dokonań jednostek sektora finansów publicznych. Jest to ze wszech miar nowatorski obszar badań w subdyscyplinie „finanse publiczne”, stanowiącej składową dyscypliny „Finanse”. Sformułowana w pracy koncepcja „wartości publicznej” stwarza warunki do pomiaru w sposób kompleksowy aspektów efektywności i aspektów skuteczności realizacji zadań publicznych w postaci syntetycznych formuł. Dotychczasowy dorobek „finansów publicznych” skoncentrowany był na rozdzielnym badaniu efektywności i skuteczności, bez formuł syntetycznych. Uzyskane przez Autora wyniki badań weryfikujące modele dokonań są bardzo cenne, nie tylko jako osiągnięcia naukowe, lecz także jako cenne wyniki ewaluacji dla badanych instytucji publicznych. Mogą stanowić materiał do wielu analiz i formułowania postulatów proefektywnościowych. Podkreślić należy, że Autor wybrał obszary badań, które często są traktowane jako niemierzalne lub trudno mierzalne. Takim obszarem jest właśnie wymiar sprawiedliwości.