Mistycyzm żydowski i jego główne kierunki
„Mistycyzm żydowski i jego główne kierunki” napisał Gershom Scholem (1897-1982), urodzony w Berlinie, żyjący od 1923 roku w Palestynie i potem w Izraelu badacz judaizmu, a zwłaszcza żydowskiej mistyki. Książka ta, opublikowana po raz pierwszy w wersji angielskiej w USA w 1941 roku (wersja niemiecka ? 1957), stanowi główne dzieło autora, a zarazem kanon nowej dyscypliny, którą Scholem stworzył: historii mistyki żydowskiej. W jego nowym rozumieniu żydowski mistycyzm objął znacznie szerszy zakres zjawisk, niż uprzednio przyjmowano: nie tylko średniowieczną kabałę, lecz także opisane w tym tomie: XVI-wieczną kabałę Izaaka Lurii, kontrowersyjny ruch Sabbataja Cwi, a także chasydyzm na ziemiach polskich z Baal-Szem Towem. W interpretacji Scholema mistycyzm żydowski stanowi ciągłość od wczesnego średniowiecza aż po współczesność. Ta frapująca książka jest tyleż historią, co analizą charakterystycznych wątków tego nurtu, próbą odnalezienia ich istoty i wzajemnych relacji.