Ksiądz Jan Kanty Wojewodzic (1878-1936)

Ksiądz Jan Kanty Wojewodzic (1878-1936)

Autorka publikacji podjęła trud opracowania biografii szeregowego kapłana Kościoła krakowskiego przełomu XIX i XX wieku. Jak zaznaczyła we Wstępie, kierowały nią motywy prezentacji życia i działalności osoby duchownej nienależącej do sfer naukowych czy administracyjnych ówczesnego społeczeństwa, ale realizującej ideę poświęcenia się służbie Bożej i ludziom na szczeblu parafialnym. Niemałą rolę w wyborze tematu odegrały względy rodzinne – pokrewieństwo z bohaterem rozprawy. Warto podkreślić słuszną intuicję Autorki, bowiem w polskiej historiografii brakuje prac traktujących o pojedynczych kapłanach ze środowisk parafialnych, choć portretów zbiorowych duchowieństwa, zwłaszcza I połowy XX wieku powstało już niemało.

Na uwagę i podkreślenie zasługuje znakomita erudycja Autorki poruszającej się swobodnie po obszarach szkolnictwa galicyjskiego, formacji intelektualno-duchowej duchownych, sytuacji społeczno-politycznej ziem polskich przełomu XIX i XX wieku. Godna pochwały jest sprawność Autorki w posługiwaniu się pięknym, literackim językiem narracji. Uderza też dbałość o możliwie wszechstronne ukazanie kontekstu życia głównego bohatera, które nie toczy się w próżni, lecz jest uwarunkowane wieloma czynnikami.
Ks. prof. zw. dr hab. Józef Wołczański

Dr hab. Henryka Kramarz ma za sobą 46 lat pracy nauczycielskiej, w tym 18 lat w szkolnictwie w Andrychowie (1965–1984). Po uzyskaniu doktoratu na Uniwersytecie Jagiellońskim (1984) przez 27 lat pracowała jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie (1984–2011), gdzie się habilitowała i uzyskała stanowisko profesora uczelnianego. W latach 1991–2006 współpracowała z Wydziałem Filozoficznym TJ (od 1999 r. Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum”), a w latach 2007–2014 z Wyższą Szkołą Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Opublikowała kilka książek autorskich i współautorskich, ponad 100 artykułów naukowych w prasie i wydawnictwach zbiorowych recenzowanych, ponad 80 artykułów publicystycznych, kilkadziesiąt prezentacji radiowych w Radiu Maryja i kilka telewizyjnych w Telewizji Trwam. Jej praca naukowa i dydaktyka akademicka dotyczyły głównie historii oświaty, szkolnictwa, kultury, prasy, miast i życia społeczno-politycznego na ziemiach polskich zaboru austriackiego. Publikacje są szeroko udokumentowane archiwaliami krajowymi, a także zagranicznymi (Lwów, Wiedeń). Ciągle podejmuje nowe historyczne wyzwania, zgodnie z dewizą Benjamina Franklina: Nie starzeje się ten, kto nie ma na to czasu.