Kronika zadziwionego króla

Kronika zadziwionego króla

Powieść, osadzona w realiach Hiszpanii czasów inkwizycji, ukazuje historię monarchy Filipa IV, który pewnego dnia postanawia ujrzeć swą żonę w negliżu. Życzenie to wywołuje spore zamieszanie w królewskim pałacu. Intryga pozwala autorowi snuć nić opowieści właściwej dla powieści historycznej, lecz doprawionej dużą dozą humoru. Jaki wpływ ma moralne prowadzenie się monarchy na dobrobyt jego ludu? Czy flota wioząca do Sewilli transport złota z Nowego Świata zostanie zatopiona przez Anglików, jeśli król będzie oglądał obnażone wdzięki królowej? Czy fakt, że król spędził noc z luksusową kurtyzaną, spowoduje klęskę jego wojsk w Niderlandach? Oto pytania, nad którymi łamią sobie głowę inkwizytorzy, podczas gdy młody król Filip oddaje się erotycznym marzeniom, a jednocześnie zmaga się ze spiskowcami, za wszelką cenę usiłującymi nie dopuścić go do legalnej małżonki.

"Patriarcha literatury hiszpańskiej".

J.M. Martínez Cachero


"Jeśli istnieje niebo, Torrente Ballester zasiada w nim po prawicy Cervantesa".

José Saramago


Gonzalo Torrente Ballester (1910-1999) jeden z najwybitniejszych pisarzy hiszpańskojęzycznych. Laureat wielu nagród, w tym Premio Planeta i prestiżowej Premio Cervantes de Literatura. Członek Królewskiej Akademii Hiszpanii. Był dziennikarzem działu kultury, prowadził audycje radiowe i pisał do gazet. Wydał też kilka sztuk teatralnych oraz Panoramę współczesnej powieści hiszpańskiej (1956). Trylogia "Blaski i cienie" (1962, wyd. pol. 1991), na podstawie której nakręcono film, przyniosła mu rozgłos i sukces finansowy. Największym jednakże osiągnięciem autora jest tzw. trylogia fantastyczna: La saga/fuga de J.B. (1972), Fragmentos de Apocalipsis (1977) i La Isla de los Jacintos Cortados (1980). Są to powieści na poły historyczne, stanowiące jednocześnie krytykę współczesnego społeczeństwa i współczesnej sztuki powieściopisarskiej. Należą one do najważniejszych książek nie tylko w samej Hiszpanii, ale i na całym obszarze języka hiszpańskiego. Kronika zadziwionego króla (1989) to powieść z ostatniego okresu twórczości Torrente Ballestera, kiedy to komponował krótkie utwory, z których właśnie ta książka jest najbardziej reprezentatywna i najlepsza. Mimo skromnej objętości jak w soczewce skupiają się w niej główne wątki twórczości pisarza: humor, krytyka wszechwładnego kleru, związki patriotyzmu z erotyką i przede wszystkim element fantastyczny.