Jestem stamtąd, jestem stąd

Jestem stamtąd, jestem stąd

Przekład z języka arabskiego Hanna Jankowska

"Jestem stamtąd, jestem stąd" to przejmujący zapis zesłania. Swobodnie wędrując w czasie między latami dziewięćdziesiątymi a teraźniejszością, Barghouti pisze o palestyńskiej historii i życiu codziennym. Mimo bolesnego tematu jego przejrzysta i wyrazista proza jest pełna życia i humoru. Można odnaleźć w niej szczęście z drobnych radości, które ratują w chwilach rozpaczy i zagrożenia. Jerozolima, Ramallah i rodzinne Dajr Ghassana są tłem tragicznego konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Czułe i uważne spojrzenie autora sprawia, że czytelnika przejmuje groza, gniew i smutek.
"Jestem stamtąd, jestem stąd" to książka, której przeznaczeniem jest dołączyć do grona klasyki.


"Mourid Barghouti, Palestyńczyk, który wiele lat spędził na obczyźnie, spogląda na swoją ojczyznę z gorzkim, cierpliwym namysłem. Opowiada o swojej bezradności, o traumach i lękach, ale też o nadziejach. Trudno mu się dziwić, gdyż zdaje mi się, że właśnie tak patrzy na Palestynę znakomita większość jego rodaków. Różnica polega na tym, że Barghouti – dzisiaj dobrowolny emigrant – sam sobie wybrał ten rodzaj bezradnej tęsknoty za Palestyną, jego rodacy zaś wielkiego wyboru nie mają. A może lata okupacji sprawiły, że nie umieją lub nie chcą go dostrzec? Choć trzeba przyznać, że niektórzy próbują."
Paweł Smoleński

"Głęboki wgląd w ciężki los Palestyńczyków oraz ich punkt widzenia na konflikt [.]. Piękna."
Jake Wallis Simons, „Independent Sunday”

"Zbawienna lekcja."
„Economist”

"Kontemplacja egzystencjalnych warunków zesłania. [...] Jeden z najlepszych obecnie opisów przesiedlenia Palestyńczyków."
Edward Said

"Głęboki ból wygnania opisany u kresu dnia przez prawdziwego poetę."
John Berger

"Barghoutiemu udaje się pozostać bezstronnym, powściągliwym i sprawiedliwym. Jego opowieść jest jednak także niezwykle smutna."
Tom Paulin, „Independent”

"Barghouti opisuje życie codzienne za pomocą scenek, obrazów i dygresji. Polityka, poezja i osobiste wspomnienia łączą się dzięki temu w przenikliwą refleksję."
„Metro”