Jeden z ostatnich. Stefan Kobos „Wrzos” (1900-1976)

Jeden z ostatnich. Stefan Kobos „Wrzos” (1900-1976)

Porucznik Stefan Kobos „Wrzos” to pomnikowa postać wśród niezłomnych żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego. Jego działalność konspiracyjna od 1939 r. do chwili aresztowania w styczniu 1956 r. związana była z niewielką wsią Brzeziny na pograniczu powiatów tomaszowskiego i lubaczowskiego. Był jednym z najdłużej ukrywających się partyzantów podziemia niepodległościowego. Dla takich jak on działania wojenne nie zakończyły się wraz z kapitulacją III Rzeszy. Wejście na ziemie polskie Armii Czerwonej i przejęcie władzy przez komunistów skłoniło go do kontynuowania walki. Nie dał się zwieść fałszywym obietnicom amnestii z lat 1945–1947 i nie ujawnił się. Dla rządzących wtedy Polską był „bandytą” stojącym na czele kontrrewolucyjnej organizacji godzącej w ustrój „ludowego” państwa, a dla okolicznych mieszkańców, którzy przez lata udzielali mu schronienia i wsparcia, stał się symbolem wierności żołnierskiej przysiędze i ideałom niepodległej Rzeczypospolitej.