Emanuel

Emanuel

Jest to pierwszy tom autobiograficznej powieści młodej dziewczyny Nikoli, ale są w niej wątki fikcyjne. Wszelkie podobieństwa do osób, czasu i miejsc są przypadkowe. Dziewczyna ukazuje obraz wielkiego, dziecięcego cierpienia – młodzieńczego buntu oraz poszukiwania miłości. Pragnąc zwrócić na siebie uwagę, Nikola sięga po środki odurzające. Co zrodziło w niej bunt młodzieńczy? Brak akceptacji ze strony rodziców, rodzeństwa, nauczycieli, wychowawców i otoczenia małomiejskich ludzi... Był dzień, kiedy Nikola nie radziła sobie z problemami. Zaczyna stronić od ludzi, boi się ich. Przyzwyczajona do szyderstwa, zalękniona, nie potrafiła uwierzyć w siebie. Być kochaną to największe szczęście, ale tylko cierpliwość ma do niego klucz... Nie zawsze tak bywało, ale się stało! Znalazła je, mając osiemnaście lat. Nikola opuszcza miasto, w którym się wychowała. Wyrusza w nieznane z bagażem nieodkrytych skarbów w sobie. Wybranym miastem jest Szczecin, w nim znalazła swoje szczęście, prawdziwą miłość i nauczyła się wybaczać. Wybacza tym, którzy wyrządzili jej krzywdę być może nieświadomie. Teraz wierzy w siebie i w swoje talenty... Ciężko pracując i żyjąc oszczędnie, Nikola zbiera pieniądze na wydanie swojej pierwszej książki. Postanawia zrealizować swoje marzenia i wierzy, że tak się stanie...