Emancypantki tom I-II

Emancypantki tom I-II

Seria B: Powieści, edycji krytycznej Pism wszystkich Bolesława Prusa.

„Emancypantki” to jako kolejna – po „Placówce” i „Lalce”– powieść społeczno-obyczajowa z „wielkich pytań epoki”. Po jej publikacji autor został okrzyknięty polskim Balzakiem.
W pierwszym tomie powieści poznajemy historię Karoliny Latter, czterdziestokilkuletniej właścicielki renomowanej pensji dla dziewcząt w Warszawie, kobiety zmagającej się z coraz poważniejszymi kłopotami finansowymi w prowadzeniu placówki. Świadkiem zbliżającego się upadku pensji uczynił Prus osiemnastoletnią Madzię Brzeską, byłą pensjonarkę, pełniącą funkcję damy klasowej, młodą, nadwrażliwą dziewczynę, uznawaną za istotę rozbrajająco naiwną, która pod wpływem kłopotów swojej przełożonej zaczęła zastanawiać się nad życiem i jego prawami, doznając „świtania myśli”. W tomie drugim zmienia się czasoprzestrzeń fabuły; rozpoczyna się kolejne ważne stadium dojrzewania głównej bohaterki. Czytelnik przenosi się do prowincjonalnego miasteczka Iksinowa, w którym Madzia postanawia założyć własną pensję.
Wolumin w opracowaniu Tomasza Sobieraja opatrzony jest przypisami rzeczowymi i edytorskimi, a także zawiera odmiany tekstu oraz indeks.