Działania prospołeczne a troska o egzystencjalny wymiar wolontariatu

Działania prospołeczne a troska o egzystencjalny wymiar wolontariatu

Autor podjął się trudnego zadania, a mianowicie zwrócenia uwagi, zarówno w rozważaniach teoretycznych, jak i w zrealizowanych badaniach, na potrzebę rozwoju i optymalizacji działań prospołecznych w przestrzeni wolontariatu. Uważam, że jest to zadanie […] w pełni zasadne. Autor przeprowadził badania nad bardzo ważnym, a jednocześnie nad niewystarczająco poznanym zagadnieniem wolontariatu. W ramach badań empirycznych Grzegorz Piekarski uzyskał bogaty materiał, który został opatrzony właściwą interpretacją. Również pozytywnie oceniam sposób dokonania prezentacji literatury, świadczący o dobrym rozpoznaniu omawianego zagadnienia.
Fragment recenzji dr hab. Elżbiety Gaweł-Luty, prof. AMW

Książka w pełni zasługuje na wydanie jako wartościowy przyczynek do ważnej problematyki, wymagającej kompetencji teoretycznych i znajomości realiów praktycznych. Tematyka wolontariatu wydaje się ciągle niedoceniana, zarówno badawczo, jak i – a nawet zwłaszcza – w zakresie sprzyjania obecności tego zjawiska w przestrzeni organizacji życia społecznego, w tym jego oddolnych inicjatyw i okazji kształtowania wrażliwości etycznej, empatii i gotowości służenia pomocą czy samoorganizacji obywatelskiej. Z tego powodu trudno przecenić zamysł Autora, aby wpisać się w ten ciągle niedostateczny wysiłek refleksji i badań na tym polu. Wątek troski o „egzystencjalny wymiar wolontariatu” dodatkowo pogłębia sposób podejścia do tematyki tak widzianej, sam w sobie zbyt rzadko uwzględniany także wtedy, gdy promuje się wartość zaangażowań prospołecznych. Zbyt często ta wartość jest widziana w trybie marketingowym, jednostronnie afirmującym, bez zrozumienia trudności i złożoności działań wymagających kompetencji, zaangażowania i poczucia odpowiedzialności. […] Zamysł wydania tej książki ma więc wiele ważnych racji, a także potencjalnych odbiorców, zarówno wśród nauczycieli w szkole, jak i wśród działaczy i organizacji pozarządowych, samorządowych czy centrów kulturowych, zorientowanych na animacyjne oddziaływanie czy interwencje pomocowe poza systemem opieki czy pracy socjalnej.
Fragment recenzji dr hab. Moniki Jaworskiej-Witkowskiej, prof. AP