Droga, którą jadę

Droga, którą jadę

„Bez przygotowania. Bez pieniędzy. Samotnie. Okrążyłam świat na rowerze w 152 dni, by znaleźć i ocalić siebie”.
Kolarka długodystansowa, bestsellerowa autorka, działaczka na rzecz praw
dziecka
Rekordzistka Guinnessa – najszybsza kobieta, która objechała świat na rowerze
„Nie byłam sportsmenką ani kolarką. Nie miałam żadnych kwalifi kacji do
tak wielkiego wyczynu. Tylko siłę woli i determinację. Wyruszyłam, żeby
udowodnić, że wszystko jest możliwe, że jesteśmy zdolni do rzeczy znacznie
nas przerastających”.
Dziewczyna znikąd i niczyja. Pozbawiona wszystkiego: rodziców, rodziny, dzieciństwa, domu, ojczyzny. Urodzona i wychowana
w okrutnej sekcie Dzieci Boga. Bita, gwałcona, zmuszana do żebrania. Buntowała się i była karana. Próbowała uciekać.
Wreszcie jej się udało. Miała 23 lata.
W 2006 ze swoimi dwiema siostrami, którym też udało się uciec, napisały książkę o życiu w sekcie: Not Without My Sister
(w Polsce ukaże się w październiku nakładem Wydawnictwa Amber pod tytułem Córki Dzieci Boga). Stała się międzynarodowym
bestsellerem, została przetłumaczona na 11 języków. W Anglii sprzedana w 400 000 egzemplarzy była przez 5 tygodni
na 1. miejscu „Sunday Timesa”, przez 15 tygodni w Top 10 list bestsellerów.
Po latach prania mózgu i indoktrynacji Juliana próbowała znaleźć siebie.
Założyła fundację na rzecz praw dziecka. Pracowała w Afryce jako misjonarka.
Wreszcie los się do niej uśmiechnął. Spotkała wielką miłość – człowieka, który jak ona chciał czuć, że żyje i przeżywać życie
całą pełnią. Podróżnik, odkrywca, przewodnik wypraw ekstremalnych. Kiedy postanowili być razem, jej ukochany zginął…
zjedzony przez krokodyla.
Świat Juliany się zawalił. „Po tygodniach obezwładniającej żałoby obudziłam się pewnego dnia rano i spojrzałam w lustro.
Wiedziałam, że muszę coś zrobić, żeby się ratować. Śmierć ma swoje sposoby, żeby w ostrym świetle pokazać tymczasową
naturę życia, przypomnieć, że czas zawsze gna ku tej jedynej nieuchronności, wzniecić nagłą potrzebę zrobienia wszystkiego
natychmiast, kiedy jeszcze można”.
Wtedy zrodził się pomysł objechania świata na rowerze.
„To, co zaczęło się jako akt rozpaczy, wkrótce stało się przyćmiewającym wszystko celem”.
Wysłała zgłoszenie do Księgi Rekordów Guinnessa. Guinness odpowiedział, ustanawiając bardzo surowe zasady rekordu dla
pierwszej kobiety, która przystępowała do takiego wyczynu.