Barbara Piwnik w rozmowie z Dorotą Kowalską

Barbara Piwnik w rozmowie z Dorotą Kowalską

Konsekwentna, zasadnicza, uparta, bezkompromisowa. Zawsze mówi, co myśli, nawet jeśli przeczy to trendom czy politycznemu zapotrzebowaniu. Na sali sądowej prowadzi rozprawy twardą ręką – wytyka błędy zarówno prokuratorom, jak i adwokatom. Swego czasu okrzyknięta przez media polskim sędzią Falcone. Nie poddaje się społecznej presji, dla niej liczą się dowody, nie emocje. Ma świadomość, że każdego dnia decyduje o życiu drugiego człowieka. Ale jest też zupełnie inna Barbara Piwnik: zakochana w koniach, starej biżuterii i Teatrze Żydowskim. Oczarowana Bałtykiem i Górami Świętokrzyskimi, w których się urodziła i które pozostały jej miejscem na ziemi.
Barbara Piwnik
Prawniczka, sędzia I instancji, rzecznik prasowy Sądu Okręgowego w Warszawie, w latach 2001–2002 minister sprawiedliwości i prokurator generalny. Urodziła się w Kosowicach w Górach Świętokrzyskich. Wychowywana w kulcie stryja, cichociemnego majora Jana Piwnika „Ponurego”; jej matka spokrewniona jest z rodziną Witolda Gombrowicza. Barbara Piwnik ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1980 roku orzekała jako asesor sądowy w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Siedlcach. Dwa lata później została powołana na sędziego Sądu Rejonowego w Łukowie, rok później przeniosła się do Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim. W 1985 roku awansowana do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, orzekała w sprawach karnych. Prowadziła sprawy członków tzw. gangu pruszkowskiego, między innymi przewodniczyła składowi sędziowskiemu w procesie Marka Cz., pseudonim „Rympałek” oraz oskarżonych o zabójstwo studenta Wojciecha Króla. To ona usiadła za stołem sędziowskim i prowadziła proces osób oskarżonych w związku z aferą FOZZ; kiedy została ministrem sprawiedliwości, odeszła ze składu sędziowskiego. W 2001 roku została dyrektorem Departamentu Sądów i Notariatu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W październiku 2001 roku premier Leszek Miller zaproponował jej ministerialną tekę, Barbara Piwnik została ministrem sprawiedliwości. Po odejściu z rządu, jak zapowiadała, powróciła do orzekania jako sędzia w Wydziale Karnym Sądu Okręgowego w Warszawie. Znana z bezkompromisowości, własnego zdania, nieulegania presji i naciskom. Chętnie zapraszana do telewizji, radia, jedna z najbardziej cenionych komentatorek i ekspertów od spraw związanych z wymiarem sprawiedliwości. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.