Anarchia i dyscyplina

Anarchia i dyscyplina

Lektura książki ukazuje jak olbrzymi był nakład pracy, aby powstała tak wartościowa i precyzyjna analiza. Jest to tym bardziej godne pochwały, że monografia ma charakter wybitnie interdyscyplinarny, co podnosi jej wyjątkowość i bogactwo. Z uwagi oryginalność wybranego tematu, przemyślaną strukturę, precyzyjną terminologię, przystępność językową, bogatą literaturę źródłową, najwyższą jakość analizy, a także tytaniczny zakres wykonanej pracy, monografia bezapelacyjnie zasługuje na opublikowanie nie tylko w języku polskim, ale także w języku angielskim.

prof. dr hab. Andrzej Mania

Książka dra Filarego-Szczepanika jest logiczna, autor miał na nią pomysł. Jest też opracowaniem niezwykle potrzebnym w Polsce, gdzie refleksja teoretyczna w obszarze stosunków międzynarodowych pozostawia wiele do życzenia. Autor dokonał wielkim wysiłkiem analizy porównawczej teorii, które stanowią główne punkty referencyjne w obszarze badawczym stosunków międzynarodowych. Z radością rekomenduję ją do druku.

dr hab. Andrzej Polus, prof. UWr

"Główny problem badawczy przyjęty w publikacji można sformułować następująco: co wynika z krytycznego porównania teorii stosunków międzynarodowych zarysowanych przez Hansa Morgenthaua i Kennetha Waltza na tle wielkich debat konstytuujących dyscyplinę stosunki międzynarodowe dla zrozumienia teorii realizmu politycznego? Odpowiedź na to pytanie pozwala – przynajmniej na tyle, na ile realizm jako teoria stosunków międzynarodowych w dalszym ciągu stanowi ważną cześć amerykańskiego myślenia i działania w sferze stosunków międzynarodowych – zbliżyć się do zrozumienia i teorii realizmu politycznego, i samego realizowania realistycznego podejścia w polityce międzynarodowej nade wszystko przez Stany Zjednoczone Ameryki.

W tym kontekście pragnę postawić hipotezę, której weryfikacja stanowić będzie właściwy cel rozważań: „Ogólny kontekst tworzenia teorii przez Morgenthaua i Waltza wyznacza geneza i specyfika amerykańskich nauk społecznych, kontekst szczegółowy zaś wyznacza dyscyplina stosunki międzynarodowe, która kształtowała się w trakcie wielkich debat; oba konteksty wywarły istotny strukturyzujący wpływ na rzeczone teorie, objawiający się przede wszystkim zawężeniem ich zawartości”.

Fragment Wstępu do książki