Koncepcje demokracji agonistycznej

Koncepcje demokracji agonistycznej

Słowo „agonizm” nieczęsto pojawia się w języku potocznym. Przywołuje ono na
myśl inne, bliskoznaczne określenie – „agonia”. Czy zatem koncepcje demokracji
agonistycznej opisują demokrację w stanie agonii? I tak, i nie. Słowo „agonia” jest
powszechnie zrównywane znaczeniowo ze słowem „śmierć”, ewentualnie „umieranie”. Tymczasem kryje ono o wiele bogatsze znaczenia. „Agonia” to stan walki żyjącego organizmu ze śmiercią. Parafrazując Carla Schmitta, który polityczność definiował jako najwyższy stopień intensywności relacji związku lub oddzielenia (Schmitt,
2000a, s. 198), agonię określić można mianem najwyższego stopnia przeciwstawienia
życia i śmierci. Agonizm jest zatem związany z walką na śmierć i życie. Jednocześnie
koncepcje demokracji agonistycznej, choć bardzo krytyczne wobec stanu współczesnych demokracji liberalnych, nie traktują demokracji jako modelu politycznego znajdującego się w stanie bliskim śmierci. Wręcz przeciwnie – ich celem jest radykalna
demokratyzacja życia politycznego poprzez rewaloryzację znaczenia sporu, współzawodnictwa i konkurencji, czyli tego, co przez agon rozumieli starożytni Grecy.